تاثیر pH بر جذب انتخابی سیمان و بر نگهداری و رهاسازی سرب و کادمیوم به صورت تک جزئی و دوجزئی در تثبیت/جامدسازی پایه سیمانی

حضور آلاینده های فلز سنگین در خاک های رسی، سبب تغییر در خصوصیات خاک مانند pH شده که این موضوع خطر انتشار آلودگی در خاک را بیشتر می کند. یکی از روش های رایج با راندمان قابل توجه در کنترل انتشار آلاینده های فلز سنگین، روش تثبیت/جامدسازی مبتنی بر سیمان است. این روش توسط دو مکانیزم تثبیت شیمیایی و جامدسازی فیزیکی سبب نگه داری فلزات سنگین می شود و تحرک پذیری آلاینده ها را کاهش می دهد. هدف این پژوهش تعیین اثر pH بر نگه داری و رهاسازی سرب و کادمیوم به صورت تک جزئی و دوجزئی در تثبیت/جامدسازی پایه سیمانی است. برای دستیابی به هدف فوق، ابتدا ظرفیت جذب و نگه داری به همراه تغییرات pH سرب و کادمیوم به صورت تک جزئی و دوجزئی تعیین شد و با انجام آزمایش XRD اثر pH بر فرایند تثبیت/جامدسازی مشخص شد. در نهایت میزان کادمیوم و سرب رهاشده طی آزمایش TCLP به منظور بررسی تاثیر pH و حضور هم زمان سرب و کادمیوم در رهاسازی این فلزات سنگین تعیین شد. نتایج نشان می دهند که بیشترین ظرفیت جذب و نگه داری برای سرب و کادمیوم به ترتیب در محدوده pH 8.5 تا 11 و 10 تا 12 رخ می دهد و جذب و نگه داری در حالت دوجزئی همواره کمتر از حالت تک جزئی در غلظت های مشابه است. همچنین در این نواحی از pH، میزان شدت قله های ترکیبات سرب و کادمیوم افزایش می یابد که معرف افزایش سهم مکانیزیم تثبیت در نگه داری آلاینده است. رهاسازی این فلزات سنگین نیز در محدوده pHهای ذکرشده همواره کمتر از حداکثر مقدار مجاز اعلام شده توسط USEPA است. بر اساس نتایج این تحقیق، مقدار کادمیوم و سرب رها شده در حالت دوجزئی بیشتر از حالت تک جزئی در غلظت های مشابه است.