تاثیر سطوح مختلف گوگرد بنتونیتدار بر عملکرد، قابلیت هضم مواد مغذی، رفتار نشخوار، فراسنجه های خونی و شکمبه ای میش های دالاق

به منظور بررسی اثر سطوح مختلف گوگرد بنتونیت دار بر عملکرد، قابلیت هضم مواد مغذی، رفتار نشخوار، فراسنجه های خونی و شکمبه ای میش های دالاق از 18 راس میش شکم اول (غیرآبستن شیرده) با میانگین وزن 5/3±38 کیلوگرم استفاده شد. این آزمایش در قالب طرح کاملا تصادفی با سه تیمار و شش تکرار انجام شد. تیمارها شامل: 1- شاهد (بدون گوگرد بنتونیت دار)، 2- حاوی 15/0 درصد ماده خشک گوگرد بنتونیت دار و 3- 3/0 درصد ماده خشک گوگرد بنتونیت دار بود. نتایج حاصل از این آزمایش نشان داد سطوح مختلف گوگرد بنتونیت دار در میش ها اثر معنی داری بر وزن انتهای دوره، افزایش وزن روزانه، ضریب تبدیل خوراک، مصرف خوراک، رفتار نشخوار، میزان کلسترول، تری گلیسرید، پروتئین کل، آلبومین، گلوبولین و نسبت آلبومین/گلوبولین خون نداشت. استفاده از سطوح مختلف گوگرد بنتونیت دار باعث کاهش قابلیت هضم ظاهری ماده خشک و ماده آلی، افزایش گلوکز و اوره خون شد (05/0P<). همچنین تیمارهای گوگرد بنتونیت دار جمیعت پروتوزوآ کمتر، pH در زمان سه ساعت بعد از تغذیه صبح و غلظت آمونیاک شکمبه بیشتری نسبت به تیمار شاهد داشتند (05/0P<). به طورکلی، استفاده از گوگرد بنتونیت دار تا 3/0 درصد ماده خشک جیره باعث کاهش قابلیت هضم ماده خشک و آلی شد، اگرچه تمایل به بهبود ضریب تبدیل خوراک و اافزایش وزن روزانه مشاهده شد.