بررسی روند شیوع اضافه وزن، چاقی و چاقی شکمی در بزرگسالان ساکن منطقه 13 تهران در سالهای 81-1378: مطالعه قند و لیپید تهران

بررسی های اخیر حاکی از افزایش شیوع هشداردهنده چاقی در سراسر جهان است. هدف از این تحقیق، بررسی روند شیوع چاقی در بزرگسالان ساکن منطقه 13 تهران طی سه سال می باشد.

2102 نفر از افراد 20 تا 80 ساله که در هر دو مرحله اول و دوم مطالعه قند و لیپید تهران در طی سالهای 1378 تا 1381 شرکت کرده بودند، مورد ارزیابی های تن سنجی قرار گرفتند. وزن، قد، دور کمر و دور باسن طبق پروتکل IOTF اندازه گیری و نمایه توده بدنی (BMI) محاسبه شد. شیوع اضافه وزن و چاقی به ترتیب بر اساس BMI=25-29.9 و BMI?30 تعریف گردید. چاقی شکمی به صورت نسبت دور کمر به دور باسن (WHR) بیشتر یا مساوی 0.8 در زنان و WHR بیشتر یا مساوی 0.9 در مردان در نظر گرفته شد. گروه های سنی به 6 رده، 29-20، 39-30، 49-40، 59-50، 69-60 و 79-70 تقسیم و شیوع اضافه وزن، چاقی و چاقی شکمی در گروه های مختلف سنی و به تفکیک جنس بررسی شد.

در مردان میانگین BMI از 26.1±4.1 به 26.7±4.1kg/m2 و WHR از 0.92 به 0.95 به ترتیب از سال 1378 به 1381 افزایش یافت (P<0.001). میانگین BMI زنان در همین سالها از 27.8±4.9 به 28.7±5.9kg/m2 رسید (P<0.001). میانگین WHR زنان در سال 1378، 0.84±0.08 و در سال 1381، 0.88±0.08 بود (P<0.001). در فاصله سالهای 78 تا 81 شیوع چاقی در زنان از 32.7 به 40.3 (P<0.05) و در مردان از 16.5 به 20.8 درصد افزایش یافت. شیوع اضافه وزن در زنان در سالهای 78 و 81 به ترتیب 40 و 39.5 درصد و در مردان 42.5 و 46 درصد بود. 63.1% از مردان و 67.1% از زنان در سال 1378 و 79.5% از مردان و 82.1% از زنان در سال 1381 چاقی شکمی داشتند. بیشترین میزان روند شیوع چاقی مربوط به گروه سنی 39-30 سال و بیشترین میزان روند شیوع چاقی شکمی مربوط به گروه سنی 29-20 سال بود.

نتایج حاکی از افزایش شیوع چاقی در طی سه سال در ساکنین منطقه 13 تهران می باشد. ضرورت آموزشها و برنامه های هدفدار جهت اصلاح شیوه زندگی و تغذیه صحیح به منظور پیشگیری و کاهش شیوع ابتلا به اضافه وزن و چاقی خاطر نشان می گردد.