استفاده از عصب زوج 11 برای فلکسیون آرنج و انگشتان در فلج شبکه بازویی متعاقب کندگی تنه های عصبی

فلج شبکه بازویی ناشی از کندگی (Avulsion) تنه های عصبی در جوامع صنعتی در بیشتر موارد در سنین جوانی بوجود می آید، لذا از نظر اقتصادی و روانی از اهمیت ویژه ای برخوردار می باشد. هدف مطالعه حاضر تعیین نتایج ده ساله استفاده از عصب زوج 11 برای فلکسیون آرنج و انگشتان در بیمارستانهای مختلف تهران بود.

در این کارآزمایی بالینی 32 بیمار با روش Spino - Bicipital درمان شدند که 14 مورد آنها بین 35-18 سال سن داشته و تحت درمان جراحی برای انتقال نیروی عضله دو سربازویی به فلکسورهای دوم تا پنجم با واسطه فاشیالاتا قرار گرفته و بررسی نیروی منتقل شده به فلکسورهای عمقی انگشتان بعد از 3 سال مورد ارزیابی قرار گرفت.

از 32 بیمار جراحی شده، 21 مورد (66%) MRC درجه 4، 8 مورد (25%) درجه 3، 2 مورد (6%) درجه 2 و 1 مورد MRC صفر (3%) داشتند. از 21 مورد MRC4، در 14 مورد جهت انتقال نیروی عضله Biceps به انگشتان از فاشیالاتا استفاده شد و در ارزیابی سه ساله 9 بیمار (64%) قادر به گرفتن وزنه 9 کیلوگرمی و 5 بیمار قادر به گرفتن وزنه 4 کیلوگرمی (36%) بودند. فلکسیون ساعد بیش از 90 درجه در تمام بیماران دیده شد و فلکسیون مچ بین 35-20 درجه بود.

استفاده از عصب زوج 11 در بیمارانی که فلج شبکه بازویی متعاقب کنده شدن تنه های عصبی از نخاع دارند، اندیکاسیون داشته و نتایج قابل قبولی خواهد داشت.