بررسی تاثیر تاپیرامات به صورت داروی کمکی در کنترل تشنجات مقاوم کودکان در بیمارستان مفید
صرع مقاوم به مواردی اطلاق می شود که حملات صرع با استفاده از داروهای ضد تشنج رایج به خوبی کنترل نشود. هدف از تحقیق حاضر بررسی کارآیی و میزان عوارض جانبی تایپرامات به صورت داروی کمکی در انواع سندرمهای صرعی مقاوم در کودکان بود.
در این مطالعه نیمه تجربی، 42 کودک با صرع مقاوم به درمان شرکت کردند. 14 نفر دختر (33.3%) و 28 نفر پسر (66.7%) در محدوده سنی 15-1 سال (میانگین سنی 5.8 سال) از بین کودکان با صرع مقاوم مراجعه کننده به درمانگاه و یا بخش اعصاب بیمارستان مفید انتخاب و وارد مطالعه شدند. تشنجات بیماران علیرغم مصرف 13-4 نوع داروی ضد صرع (متوسط 9 دارو) به طور رضایت بخش کنترل نشده بود. دارو طی یک دوره 4 هفته ای تیتراسیون به داروهای ضد صرعی همراه اضافه گردید (هفته اول 3، هفته دوم 5، هفته سوم 7 و هفته چهارم mg/kg 9). سپس بیمار به مدت سه ماه تحت رژیم دارویی ضد صرعی ثابت (تاپیرامات و داروی ضدصرعی همراه) قرار گرفت.
بر اساس طبقه بندی سندرمهای اپی لپتیکی، 14 نفر سندرم لنوکس گشتات (34%)، 8 نفر صرع ایدیوپاتیک (19%)، 16 نفر صرع سیمپتوماتیک (38%) و 4 نفر صرع میوکلونیک پیشرونده (9%) داشتند. در پایان ارزیابی سه ماهه، 17% بیماران بدون تشنج شده و در 26% کاهش بیش از 50% در فرکانس تشنج حاصل گردید. در 5% بیماران حملات صرعی تشدید شد. عوارض خطیر کبدی، کلیوی و خونی در هیچیک از بیماران مشاهده نگردید. عوارض عصبی خفیف و گذرا در 12% بیماران دیده شد که شامل کاهش ناچیز اشتها در یک نفر، خواب آلودگی در سه نفر و آتاکسی در یک نفر بود.
پاسخ درمانی به تاپیرامات در مطالعه حاضر قابل قبول می باشد. می توان از این دارو در موارد صرع مقاوم سود جست.
- حق عضویت دریافتی صرف حمایت از نشریات عضو و نگهداری، تکمیل و توسعه مگیران میشود.
- پرداخت حق اشتراک و دانلود مقالات اجازه بازنشر آن در سایر رسانههای چاپی و دیجیتال را به کاربر نمیدهد.