تربیت معلم در ایران به روایت اسناد از دارالمعلمین تا دانشگاه فرهنگیان (قسمت دوم)

تربیت نیروی انسانی به عنوان مرکز توسعه و پیشرفت اشاره هرکشوری، از طریق استقرار نظام تعلیم و تربیت و آموزش و پرورش کارامد میسر خواهد شد و کارآمدی نظام تعلیم و تربیت موکول است به کارآمدی معلمین و مربیان. از این رو همواره تربیت معلم یکی از دغدغه های نظام های سیاسی بوده است. تجربه بیش از یک صد سال تربیت معلم در ایران معاصر هم حاکی از آن است که درطول شش دهه قبل از انقلاب اسلامی و چهار دهه پس از آن برخی رویکردها و جهت گیری ها یکسان و البته برخی سیاست گذاری ها هم متفاوت بوده است. توجه به بعد مهارتی تربیت معلم و ضرورت استقرار نظام پذیرش و گزینش خاص و یاددهی برخی دروس به دانش آموز معلمان پسر و دختر و قرارگرفتن دروسی از قبیل اصول علم اخلاق و اخلاق آموزگاری تا درج کلید واژه های معلم صالح و ذی فن و آگاه، بیانگر سیر تحول رویکردی به مقوله تربیت معلم است. سرعت تغییرات ناظر به عنوان ساختارهای متولی تربیت معلم موردنیاز جامعه، گویای آن است که انتظارات جامعه و دولت مردان و نیز سرعت تحولات جامعه همواره منجر به اصلاح عناوین و در ذیل آ نها اصلاح رویکرد و رویه ها بوده است که این تغییرات به خصوص در عرصه ساختارهای تربیت معلم نمود بیشتری دارد.در قسمت اول این مقاله، تاریخچه تربیت معلم از ابتدا تا دهه 40 مورد بررسی قرار گرفت. در این شماره از دهه 40 تا بعد از انقلاب اسلامی مرور خواهد شد.