کاربست شیمی کانی های مگنتیت و کلینوپیروکسن در تعیین شرایط کانه زایی آهن- تیتانیوم در سنگ آتشفشانی ،خاستگاه کانسار پلاسری ماهورا_ استان مرکزی، ایران

کانسار مگنتیت-تیتانو مگنتیت پلاسری ماهورا در بخش شرقی حوضه رسوبی میقان اراک در مرز بین پهنه ساختاری ارومیه- دختر و سنندج- سیرجان در رسوبات آبرفتی کواترنری قرار گرفته است. مگنتیت در اندازه چند میکرون تا 2 میلیمتر به صورت دانه های آزاد و همچنین در قطعات سنگ های آتشفشانی موجود در آبرفت ها، مشاهده می شود. براساس مطالعات پتروگرافی و مینرالوگرافی، این سنگ های آتشفشانی حدواسط تا مافیک آندزیت، آندزیت بازالتی تا بازالت نامگذاری می شوند و دانه های میکرونی مگنتیت در درون دانه های آمفیبول، پیروکسن، پلاژیوکلاز و در مرز بین آنها مشاهد می شود. بر اساس داده های ریزکاوی کانی مگنتیت، این کانی دارای TiO2 بالایی بوده و می توان آنرا به عنوان تیتانومگنتیت هم در نظرگرفت که با توجه به نمودارها، در گروه مگنتیت های Fe-Ti-V قرار می گیرد. داده های شیمی ریزکاوی کانی کلینوپروکسن در قطعات آتشفشانی حاکی از آن است که سنگ منشا این پلاسرها دارای ترکیب کالک آلکالن بوده و در یک محیط کمان قاره ای که همان جایگاه تکتونیکی تشکیل ارومیه- دختر می باشد و در فشار 5-2 کیلو بار و دمای 1100 درجه سانتیگراد در اعماق 7 تا 10 کیلومتری، شکل گرفته است. محتوای بالای آهن- تیتانیوم ، مقدار بالای آب حدود 10 درصد، فوگاسیته بالای اکسیژن منطبق با سیستم 5/1+ FMQ، از مهمترین عواملی هستند که باعث نامیژاکی و تبلور بخشی مایعات اکسیدی ماگما و تشکیل دانه های مگنتیت در سنگ منشاء این کانسار شده است.