ظرفیت های دیوان بین المللی کیفری در مناقشه بر سر جزایر سه گانه ایرانی

هدف از این نوشتار، بررسی امکان بهره گیری از ظرفیت نهادها و سازمان های بین المللی در جهت حفظ تمامیت ارضی ایران در برابر مداخله قدرت های فرامنطقه ای در این زمینه است. بر این اساس، مسئله اصلی در پژوهش این است که: چگونه ایران می تواند با بهره گیری از ظرفیت نهادها و سازمان های بین المللی، همچون دیوان کیفری بین المللی، جهت مقابله با تجاوز احتمالی قدرت های بزرگ حامی امارات به تمامیت ارضی خود، استفاده کند؟ با استفاده از چارچوب تحلیلی سازه انگاری، پاسخ فرضی این پژوهش این است که «دولت ایران با نوعی تغییر نگرش مثبت نسبت به سازمان های بین المللی و شرکت فعال و عضویت در سازمان هایی چون دیوان بین المللی کیفری و تاکید، ضمن جلب اعتماد کنش گران جامعه بین الملل نسبت به خود، مانع از شکل گیری اجماع و در نهایت تجاوز به سرزمین خود خواهد شد». نتایج پژوهش حاکی از آن است که امارات عربی متحده طی اقداماتی در دو دهه گذشته توانسته است قدرت ها بزرگ فرامنطقه ای (از جمله 5 عضو دائم شورای امنیت و شورای همکاری خلیج فارس) را در حمایت از خواسته هایش با خود همراه سازد، ایران نیز باید با تغییر نگرش خود به مساله در صدد مقابله با آ نها برآید. روش تحقیق در این نوشتار توصیفی- تحلیلی خواهد بود. بر این اساس، شیوه گردآوری داده ها نیز با توجه به نوع پژوهش کتابخانه ای و بهره گیری از متون اسناد موجود است.