اثربخشی روان درمانی پویشی فشرده و کوتاه مدت بر کاهش علائم و مکانیسم های دفاعی اختلالات شخصیت خوشه C

این پژوهش با هدف اثربخشی روان درمانی پویشی فشرده و کوتاه-مدت (ISTDP) بر کاهش علایم و مکانیسم های دفاعی اختلالات شخصیت خوشه C انجام شد. این پژوهش در زمره پژوهش های شبه آزمایشی با طرح تک آزمودنی (A-B-A) بود. جامعه آماری این پژوهش را تمامی افراد مبتلا به اختلال های شخصیت خوشه C در شهر تهران در سال 1398 تشکیل می دادند. از میان جامعه آماری فوق، 9 نفر که تشخیص سه اختلال شخصیت وابسته، وسواسی-جبری و اجتنابی را بر اساس سیاهه چند محوری بالینی میلون-3 (MCMI-III) و مصاحبه روان پزشکی بر اساس ملاک های DSM-5 دریافت می کردند به روش نمونه گیری هدفمند انتخاب شدند. ابزار مورد استفاده در این پژوهش عبارت بودند از: سیاهه چند محوری بالینی میلون-3 (Millon, 1977)، پرسشنامه سبک دفاعی-40 (Andrews, Singh & Bond, 1993) و مصاحبه بالینی ساختاریافته برای اختلالات شخصیت DSM (First, Gibbon, Spitzer, Williams & Benjamin, 1997). همچنین، پروتکل ISTDP مطابق با رویکرد دوانلو (1995، 2000) هر هفته یکبار به مدت 15 جلسه و هر جلسه به مدت یک ساعت بر روی نمونه پژوهش اجرا شد. سنجش آزمودنی ها پس از ارزیابی خط پایه، هر 3 جلسه یکبار صورت گرفت و پس از اتمام جلسات درمانی، 3 ارزیابی پیگیری با فواصل یک ماهه انجام شد. داده ها با استفاده ازنسخه 24 نرم افزار SPSS تجزیه و تحلیل شدند. یافته های به دست آمده نشان داد که ISTDP سبب کاهش نشانه های اختلالات شخصیت خوشه C می-شود. همچنین، اثر این درمان بر کاهش مکانیسم های دفاعی ناپخته و نوروتیک و افزایش مکانیسم های پخته در این اختلالات معنادار بود (05/0 > p).