تبیین مولفه های یادگیری اجتماعی در سازگاری کشاورزان با تغییرات اقلیمی مطالعه موردی: استان کردستان

رهیافت یادگیری اجتماعی  از موثرترین رهیافت های نوظهور در مواجهه با مشکلات چندبعدی، بلند مدت و دارای ذی نفعان متعدد و همسو سازی تلاش های منفرد در جهت هم افزایی، کاهش اثرات و سازگاری با تغییرات اقلیمی است. پژوهش حاضر در پی شناسایی عوامل موثر بر یادگیری اجتماعی در سازگاری کشاورزان با تغییرات اقلیمی در استان کردستان بود. روش مورد استفاده در این پژوهش تحلیل محتوی کیفی با رویکرد متعارف است و با استفاده از روش نمونه گیری گلوله برفی و مصاحبه نیمه ساختار یافته با تعداد 17 نفر از محققان و کارشناسانی که در حوزه مطالعات اقلیمی در استان فعال هستند انجام گردید. در تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار مکس کیودا  نسخه 12 تعداد 97 کد و پنج طبقه تاثیرگذار بر یادگیری اجتماعی کشاورزان در سازگاری با تغییرات اقلیمی شامل ابعاد تغییر اقلیم در استان (با 4 زیرطبقه)، وجود فناوری های سازگارانه با تغییر اقلیم (با 3 زیرطبقه)، دسترسی به شبکه های ارتباطی (با 5 زیرطبقه)، مدیریت یکپارچه ذینفعان (با 3 زیرطبقه) و متغییرهای فردی، اجتماعی و اقتصادی (با 5 زیرطبقه) استخراج شد. در پایان راهکارهایی برای ارتقای ظرفیت سازگاری کشاورزان با تغییرات اقلیمی در استان ارائه شد. نتایج این مطالعه می تواند دستاوردهایی برای مدیران، سیاست-گذاران، برنامه ریزان و محققان در طراحی و اجرای موفق برنامه های سازگارانه با در نظر گرفتن تعامل و همکاری ذی نفعان و مشارکت فعالانه آنان را به دنبال داشته باشد.