ادریس بدلیسی: تاریخ نویسی منشیانه و الگوواره اسلامگرا در تاریخ نگاری عثمانی

 ادریس بدلیسی در میان تاریخ نگاران فارسی نویس دربار عثمانی، جایگاه بلندی دارد، آن چنانکه می توان او را برجسته ترین نماینده فارسی نویسی و تاریخ نگاری ایرانی در دربار عثمانیان برشمرد. این مقاله با تمرکز بر هشت بهشت و سلیم شاهنامه به عنوان دو اثر تاریخ نگارانه وی درصدد شناسایی مولفه های اصلی تاریخ نویسی و تاریخ نگاری او برآمده و در گام نهایی به تبیین این مولفه ها پرداخته است. بنابر یافته های این پژوهش، مهم ترین شاخصه های تاریخ نویسی بدلیسی عبارتند از: گزارش مفصل وقایع، استفاده از نثری مصنوع و ادبی، درآمیختن متن با اشعار، آیات و روایات، عدم اشاره کافی به منابع روایت ها و تقسیم بندی منظم مطالب. همچنین ارائه تصویری امپراتورگونه از دولت عثمانی، تلاش در جهت مشروعیت افزایی برای آل عثمان، بهره گیری از روایت تاریخی درجهت خدمت به مقاصد سیاسی دولت عثمانی، قرار گرفتن دربار در مرکز روایت، عدم اکتفا به نقل تاریخ سیاسی، توجه به نهادهای دولتی، علمی و اجتماعی، رجال تاثیرگذار و علما و توجه به احوال ملل همسایه ازجمله مهم ترین شاخصه های تاریخ نگاری وی محسوب می شوند.