اثر تمرین هوازی با شدت متوسط بر سطوح سرمی اینترلوکین-6، اینترلوکین-10 و پروتئین واکنش گر C در بیماران بهبود یافته از کووید-19

فعالیت ورزشی از جمله راهکارهای غیر تهاجمی جهت بازتوانی و پیشگیری از عوارض و عواقب بیماری های مرتبط با کووید-19 می باشد. هدف از این مطالعه بررسی اثر تمرین هوازی با شدت متوسط بر سطوح سرمی اینترلوکین-6، اینترلوکین-10 و پروتئین واکنش گر C در بیماران بهبود یافته از کووید-19 بود.

این مطالعه از نوع کارآزمایی بالینی کاربردی و با طرح پیش آزمون و پس آزمون بود. بدین منظور 24 مرد بهبود یافته از کووید-19 به صورت داوطلبانه انتخاب و به شکل تصادفی ساده در دو گروه تجربی (12 نفر) و کنترل (12 نفر) قرار گرفتند. گروه تجربی برنامه تمرین هوازی شامل هشت هفته، هر هفته سه جلسه و هر جلسه 40 تا 55 دقیقه با شدتی معادل 60 تا 80% حداکثر ضربان قلب را اجرا کردند. سطوح سرمی IL-6، IL-10 و CRP (قبل و 48 ساعت بعد از پروتکل) اندازه گیری شد. داده ها با استفاده از آزمون آماری کوواریانس در سطح (0/05>p) آنالیز شدند.

نتایج نشان داد که تمرین هوازی منجر به تغییر معنادار سطوح سرمی IL-6 و IL-10 در گروه تجربی نسبت به گروه کنترل نشد (0/05<p) اما باعث کاهش معنادار سطوح سرمی CRP در گروه تجربی گردید (0/05>p). بررسی تغییرات درون گروهی مقدار IL-10 و CRP نشان داد که بین میانگین قبل و بعد در گروه تجربی تغییر معناداری وجود دارد (0/05>p). در حالی که بین مقادیر قبل و بعد در IL-6 تفاوت معناداری مشاهده نشد (0/05<p).

بر پایه نتایج این مطالعه اجرای تمرینات هوازی می تواند از طریق بازیابی توان فیزیکی در بیماران بهبود یافته از کووید-19، موجب تنظیم و تعادل سایتوکاین های ضد التهابی و التهابی و تعدیل در مقدار CRP گردد.