مطالعه میزان آلودگی ماهیان سیم (Abramis brama (Berg, 1905 رودخانه سیاه درویشان استان گیلان به سستود Ligula intestinalis (Linnaeus, 1758) و بررسی تنوع مولکولی آنها با استفاده از ارزیابی ناحیه ریبوزومی ITS2
Ligula intestinalis (Linnaeus, 1758) یکی از شایع ترین انگل های ماهیان آب شیرین است. این مطالعه با هدف بررسی آلودگی احتمالی ماهیان سیم (Abramis brama) صید شده از رود سیاه درویشان به سستود L. intestinalis و ویژگی های ریخت شناسی و مولکولی آنها انجام شد. تعداد 75 قطعه ماهی سیم پس از کالبدگشایی، تمام بخش های محوطه شکمی آنها از نظر وجود آلودگی به پلروسرکوئیدهای L. intestinalis به طور کامل مورد بررسی قرار گرفت. سپس مشخصات مورفومتریک انگل های جدا شده مورد بررسی قرار گرفت. در مرحله بعد تایید تشخیص قطعی جنس و گونه نمونه های انگلی توسط کلیدهای شناسایی انجام شد. برای بررسی مولکولی، تعدادی از نمونه ها در دمای 20- درجه سانتی گراد نگهداری شدند. سپس بررسی های مولکولی از 10 پلروسرکوئید به دست آمده از 10 ماهی با بررسی ژن ITS2 انجام شد. از 75 قطعه ماهی تهیه شده 18 قطعه (24 درصد) آلوده به پلروسرکوئید L. intestinalis بودند. در این بررسی کمترین، میانگین و بیشترین اندازه پلروسرکوئیدهای جدا شده به ترتیب 8، 26 و 74 سانتی متر بود. تعیین توالی ژن ITS2 جدایه های L. intestinalis با نمونه های بانک جهانی ژن نشان داد که این جدایه ها در میزبان های مختلف و بر اساس مقایسه لکوس ژنی ITS2 دارای تفاوت های ژنتیکی هستند و حضور گونه های وابسته به میزبان در جنس Ligula محتمل است.
Ligula intestinalis ، ITS2 ، سیاه درویشان ، گیلان ، PCR
- حق عضویت دریافتی صرف حمایت از نشریات عضو و نگهداری، تکمیل و توسعه مگیران میشود.
- پرداخت حق اشتراک و دانلود مقالات اجازه بازنشر آن در سایر رسانههای چاپی و دیجیتال را به کاربر نمیدهد.