آموزش مجازی، راهکاری برای افزایش بهره وری

هدف از پژوهش حاضر بررسی موضوع آموزش مجازی، راهکاری برای افزایش بهره وری بود. این پژوهش ازنظر هدف، کاربردی و ازنظر روش، توصیفی است. ابزار گردآوری اطلاعات نیز روش کتابخانه ای بود. در دنیای امروز که اطلاعات روزبه روز نو شده و سرعت تولید آن به چشم بر هم زدنی کاهش یافته است، انتقال اطلاعات از فردی به فرد دیگر به عنوان هدف آموزش کاری عبث و بیهوده است؛ بنابراین هدف آموزش به آموزش بازیابی این دانسته ها به فراخور حال هر فرد تغییریافته است. آموزش مجازی نیز به عنوان شیوه نسبتا نوظهور به طورجدی این هدف را دنبال می کند. در عصر اطلاعات و حرکت سریع سازمان ها به سمت دانایی محوری، سازمان ها ناگزیرند به منظور ایجاد توان رقابتی، توجه خود را به انتشار و پخش هر چه بهتر، بیشتر و سریع تر دانش و تجربیات از طریق بستر فن آوری اطلاعات معطوف دارند. در این راستا سازمان ها به تدریج اقدام به بهره گیری از شیوه ها و نظام های یادگیری و آموزش الکترونیکی کردند تا بتوانند همگام با توسعه فن آوری، کارکنان و کارمندان خود را ازنظر دانش و مهارت موردنیاز کارشان به روز و فعال نگه دارند. از طرفی نتایج برخی پژوهش ها نشان می دهد در کشور ما در اکثر سازمان های آموزشی، زیرساخت لازم برای آموزش مجازی وجود ندارد و افراد به این باور اعتقاددارند که آموزش مجازی در کنار آموزش سنتی نتیجه بخش خواهد بود. نتایج این پژوهش توصیفی نشان داد یکی از راه های افزایش بهره وری کارکنان، آموزش است. این آموزش می تواند به صورت سنتی یا مجازی باشد. با توجه به این که آموزش مجازی امکان فراگیری را برای همه فراگیران در هر زمان و مکانی امکان پذیر می کند، لذا اثربخش تر خواهد بود.