تاثیر راهبردهای خودرهبری در شکل‏ گیری بازآفرینی شغلی: نقش میانجی رفتارهای توانمندساز رهبر و استقلال شغلی

بازآفرینی شغلی مزایای زیادی را در سطح فردی و سازمانی نصیب سازمان می کند و بر اساس پژوهش‏ ها، عواملی متعدد مانند استقلال شغلی، سبک رهبری و رفتارهای رهبری می توانند به تحقق بازآفرینی شغلی کمک کنند. از این رو، هدف این پژوهش بررسی تاثیر راهبردهای خودرهبری در شکل گیری بازآفرینی شغلی با نقش میانجی رفتارهای توانمندساز رهبر و استقلال شغلی است. نوع پژوهش توصیفی - همبستگی و جامعه آماری شامل کارکنان دانشگاه کاشان به تعداد 445 نفر بود که با استفاده از جدول مورگان، 220 نفر از میان آن‏ها به عنوان نمونه انتخاب شدند. ابزار پژوهش چهار پرسش‏نامه راهبردهای خودرهبری، بازآفرینی شغلی، رفتارهای توانمندساز رهبر و استقلال شغلی بود. پایایی پرسش‏نامه ها از طریق آلفای کرونباخ برای راهبردهای خودرهبری 0/82، بازآفرینی شغلی 0/77، رفتارهای توانمندساز رهبر 0/88 و استقلال شغلی 0/78 برآورد شد. ضرایب مسیر نشان داد تاثیرات خودرهبری بر استقلال شغلی، بازآفرینی شغلی و رفتار توانمندساز رهبر مثبت و معنادار بود. همچنین، اثرات استقلال شغلی و رفتار توانمندساز رهبر بر بازآفرینی شغلی مثبت و معنادار بود و نقش میانجی رفتارهای توانمندساز رهبر و استقلال شغلی در تاثیر راهبردهای خودرهبری بر بازآفرینی شغلی تایید شد. نتایج بیانگر این است که موقعیت‏ های بازآفرینی شغلی باید در اختیار اعضای سازمان قرار گیرند و مسیری که می‏ تواند این فرایند را تسهیل کند، ایجاد زمینه برای خودرهبر کردن آن‏ها است؛ زیرا رهبران سازمانی در فرایند خودرهبر کردن افراد، با رفتارهای توانمندساز خود آن‏ها را توانمند و به آن‏ها استقلالی را اعطا می‏ کنند که با استفاده از آن می ‏توانند در طراحی شغل خود نقش داشته باشند.