بررسی سطح سرمی دی- دایمر، فیبرینوژن و اینترلوکین6 به عنوان پارامترهای شاخص برای شروع به موقع درمان بیماران کووید 19-

پاندمی کووید-19 که توسط کروناویروس ایجاد شده به یکی از بزرگ‎ترین مشکلات بهداشتی قرن حاضر تبدیل شده است. نقش داده های آزمایشگاهی در تشخیص اشکال شدید کووید-19 به طور قطع ثابت نشده است. این پژوهش با هدف یافتن راه های پیشگیری سریع بیماری کووید-19 انجام شد. : این مطالعه بر روی 43 نفر از بیماران کووید-19 از اسفند1400 تا اردبیهشت 1401 در مرکز خصوصی مهرگان استان خوزستان انجام شد .آزمایش های هماتولوژیک و بیوشیمیایی بیماران انجام شد. برای به دست آوردن مقدار متغیرها ازجمله دی-دایمر و اینترلوکین6 از دستگاه الایزا (Biotek ELX 800TS) و برای فیبرینوژن از روش انعقاد Clauss استفاده شد. تجزیه وتحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار آماری  spssورژن 22 و Graph pad prismورژن 9 انجام شد. : یافته ها تفاوت معنی داری در میزان اینترلوکین6، دی-دایمر و فیبرینوژن نشان داد که این میزان برابر با 0.0001 بود (P <0.05). سطح آستانه و مساحت زیرمنحنی مشخصه عملکرد گیرنده اینترلوکین6 به ترتیب 20/06 پیکوگرم/میلی لیتر و837 /0، دی-دایمر 952/5 نانوگرم/میلی لیتر و 0/929 و فیبرینوژن 206/5 میلی گرم/دسی لیتر و 0/768 بود. ویژگی و حساسیت پیش بینی شدت کووید-19 اینترلوکین 6 به ترتیب 67/44 درصد و 100 درصد، دی-دایمر 60/47 درصد و 97/67 درصد و فیبرینوژن 53/49 درصد و35 /95 درصد بود. اینترلوکین6 و دی-دایمر دارای بالاترین ویژگی و حساسیت برای پیش بینی اولیه شدت کووید-19 بودند اما برای فیبرینوژن این میزان به اندازه دو فاکتور دیگر آشکار نبود. به ترتیب دی- دایمر و اینترلوکین 6 دارای بیشترین تاثیرات و فیبرینوژن کمترین تاثیر را در شدت این بیماری داشتند.