کاربست راهبردهای پیش ساختگی در فرودگاه با تکیه بر رویکرد حمل و نقل پایدار (نمونه مطالعاتی: فرودگاه بین المللی امام خمینی (ره))

امروزه روش های سنتی ساخت فرودگاه، پاسخگوی نیازهای انسان مدرن نیست و لزوم پیش ساختگی، بیش از پیش احساس می شود. از طرفی بهره گیری از راهبردهای پیش ساختگی، منجر به تحقق اهداف حمل ونقل پایدار می گردد که به این مهم در طراحی فرودگاه های کشور توجه نشده است. این مسئله در فرودگاه بین المللی امام خمینی (ره) با توجه به موقعیت خاص و استراتژیک آن اهمیت بسزایی دارد. در طراحی فرودگاه مذکور، سعی در بکارگیری شیوه های نوین معماری، بدون توجه به شاخص های فرهنگی-اجتماعی محدوده مورد طراحی گردیده و با توجه به فاصله آن از مرکز شهر، از منظر اقتصادی و زیست محیطی نیز تاثیرات نامطلوبی در نیل به اهداف حمل و نقل پایدار دارد. این پژوهش از منظر هدف کاربردی و از منظر با روش شناسی توصیفی-تحلیلی و پیمایشی می باشد. هدف اصلی این پژوهش، ارائه راهبردهای کاربردی جهت استفاده از راهبردهای پیش ساختگی در طراحی فرودگاه ها برای تحقق اهداف حمل و نقل پایدار است. در این پژوهش شاخص های مورد نیاز از مطالعه و بررسی متون تخصصی استخراج گردید و در قالب پرسشنامه در اختیار 50 نفر از متخصصان حوزه معماری، شهرسازی و هوانوردی قرار داده شد. روش تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از آزمون تی تست، فریدمن، تحلیل عاملی و روش مدل سازی معادلات ساختاری است.بر اساس نتایج به دست آمده، بعد اقتصادی با میانگین رتبه ای 73/2، بیش ترین تاثیر را از منظر تحقق اهداف معماری پایدار از طریق شیوه های نوین پیش ساختگی ایفا می کند. در ادامه، بعد زیست محیطی با میانگین رتبه ای 94/1 و سپس، بعد فرهنگی-اجتماعی با میانگین رتبه ای 33/1 به ترتیب بیش ترین تاثیر را بر تحقق اهداف معماری پایدار از طریق راهبردهای پیش ساختگی در طراحی فرودگاه ها ایفا می کنند در ادامه نیز اشاره می گردد که یکی از اصلی ترین دلایل عدم موفقیت و پیشرفت شیوه های پیش ساختگی در طراحی فرودگاه جهت نیل به اهداف توسعه پایدار را عدم توجه طراحان و مسئولان شهری به مولفه فرهنگی-اجتماعی و شاخص های مرتبط با آن دانست.