اثر هشت هفته تمرین هوازی همراه با مکمل ویتامین E بر برخی نشانگرهای بیوژنز میتوکندری در بافت مغز موش های صحرایی مبتلا به پارکینسون

هدف از مطالعه حاضر بررسی اثر هشت هفته تمرین هوازی همراه با مکمل ویتامین E بر نشانگر بیوژنز میتوکندری سیرتوئین1(SIRT1) و گیرنده پروکسی زوم گاما فعال شده با کواکتیویتور آلفا (PGC-1α) در بافت مغز موش های صحرایی مبتلا به پارکینسون بود.

در این مطالعه تجربی 40 سر موش صحرایی نر نژاد اسپراگ-داولی (سن 14-16 هفته و وزن 250 تا 270 گرم) پارکینسونی شده با رزرپین (mg/kg 2) به گروه های 1) رزرپین (Res)، 2) شم (Sh/حلال ویتامین E)، 3) تمرین هوازی (AT)، 4) ویتامین E (VE) و 5) ترکیب تمرین هوازی + ویتامین E (AT+VE) تقسیم شدند. جهت بررسی اثرات Res بر متغیر ها تعداد 8 سر موش صحرایی نیز در گروه کنترل سالم (HC) قرار گرفتند. تمرین هوازی به مدت هشت هفته، پنج جلسه در هفته و هر جلسه مدت 15-48 دقیقه انجام شد. VE نیز روزانه mg/kg 30 به صورت خوراکی مصرف شد.

مقادیر SIRT1 در گروه های  AT (02/0=P)، VE (018/0=P) و AT+VE (001/0=P) به طور معنی داری بیشتر از گروه Res بود. همچنین این متغیر در گروه AT+VE به طور معنی داری بالاتر از گروه های AT (001/0=P) و VE (001/0=P) بود. هم چنین مقادیر PGC-1α در گروه های AT (02/0=P)، VE (001/0=P) و AT+VE (001/0=P) به طور معنی داری بیشتر از گروه Res بود. همچنین این متغیر در گروه AT+VE به طور معنی داری بالاتر از گروه های AT (001/0=P) و VE (001/0=P) بود.

به نظر می رسد اگرچه تمرین هوازی و مکمل ویتامین E هرکدام به تنهایی بر نشانگرهای بیوژنز میتوکندریایی در بافت مغز متعاقب اختلالات نرودژنراتیو اثرگذار هستند؛ اما اثر تعاملی آن ها به مراتب مطلوب تر از اثر هرکدام به تنهایی است.