تاثیرات بهینه سازی مصرف آب بر توسعه گردشگری پایدار

آب یک عنصر مهم برای حفاظت از اکوسیستم است. به تازگی آگاهی نسبت به ارزش این منبع از دست رفته است که نیاز به اقدام علمی و عملی برای ترغیب ظهور نگرش جدید در مورد آب دارد. گردشگری به منابع آبی پتانسیل زیادی می‏دهد، زیرا توسعه چنین منابع جذابی را تسهیل می‏کند. هدف پژوهش حاضر، بررسی تاثیر بهینه‏‏‏‏سازی مصرف آب بر توسعه گردشگری پایدار بود. روش تحقیق از نظر ماهیت کاربردی؛ و از نظر روش اجرا توصیفی همبستگی بود. جامعه آماری پژوهش حاضر شامل 80 نفر از مدیران هتل‏های پنج ستاره و چهار ستاره مناطق جنوب ایران (کیش، قشم و بندرعبارس) بود. با توجه به محدود بودن تعداد جامعه آماری با استفاده از سرشماری کل اعضای جامعه آماری انتخاب شدند. ابزار تحقیق پرسشنامه بهینه‏سازی مصرف آب جمالی و زمانی (1394)، پرسشنامه توسعه گردشگری پایدار کاترل و همکاران (2013) و پرسشنامه آگاهی زیست محیطی خان و همکاران (2022) بود. روایی صوری و محتوایی پرسشنامه به تایید خبرگان سازمانی رسیده و پایایی پرسشنامه با استفاده از آلفای کرونباخ بیشتر از 7/0 به دست آمد. برای تجزیه و تحلیل داده‏ها از مدل سازی معادلات ساختاری (SEM) با رویکرد حداقل مربعات جزئی (PLS) در نرم افزار Smart PLS استفاده شد. یافته‏ها نشان داد بهینه‏‏‏‏سازی مصرف آب بر توسعه گردشگری پایدار و مولفه‏های آن (بعد محیطی، بعد اقتصادی، بعد اجتماعی فرهنگی و بعد سازمانی) تاثیر معنادار دارد (P<0.05). همچنین، بهینه‏‏‏‏سازی مصرف آب بر آگاهی زیست محیطی تاثیر معنادار دارد (P<0.05).