تنوع در پروتکل های تشخیصی تب روده و توصیه برای استاندارد مرجع کامپوزیتی

  تب روده به دلیل عدم وجود روش های تشخیصی قاطع، باعث مشکلات جدی سلامتی و مرگ و میر و ناخوشی قابل توجهی در سطح جهان می شود. توانایی روشی که اغلب استفاده می شود برای تایید عدم وجود تب روده قابل بحث است. این مطالعه با هدف ارزیابی ویژگی و حساسیت تشخیص تیفوئید برای ایجاد تکنیک های تشخیصی بسیار دقیق و توصیه مرجع کامپوزیتی استاندارد شده مناسب انجام  شد.

  مقالات منتشر شده در نمایه های Google Scholar، MEDLINE و PubMed برای یافته های بیمارستانی بررسی شدند. برای تعیین تفاوت در میانگین درصد ویژگی و حساسیت، از آزمون تی مستقل استفاده شده است.

  از 432 مقاله شناسایی شده در این مطالعه، 53 مقاله در تجزیه و تحلیل استفاده شد. نتایج حاصل نشان می دهد که تکنیک های Widal دقت متوسطی را با درصد میانگین ویژگی (55%)، حساسیت (53/8%)، ارزش اخباری مثبت 57/8% و ارزش اخباری منفی 55/6% در مقایسه با 28%، 29/4%، 29/5% نشان می دهند. و 27/8% از Typhidot به ترتیب 34/4 درصد از مطالعات از طرح مطالعه آینده نگر استفاده کردند. نتایج نشان داد که بین حساسیت تیفیدوت و ویدال در p<0.05 ارتباط آماری معنی داری وجود دارد. این یافته همچنین آزمایش های تشخیصی تب روده ای مانند بیومارکرهای پروتئین، بیومارکرهای متابولیت، بیومارکرهای اسید نوکلئیک و ژنومیک را ارائه کرد. آنتی ژن هایی که به طور منظم مورد سنجش قرار می گیرند لیپوپلی ساکاریدها (LPS) و همولیزین E (HlyE) هستند. بیشترین ویژگی 96 درصد و حساسیت 96 درصد در آنتی LPS IgA به دست آمد.

  بر اساس نتایج به دست آمده، توصیه می شود که از روش کشت خون و ویدال با حساسیت 60 درصد و 53/8 درصد به عنوان استاندارد مرجع کامپوزیتی هماهنگ شده برای تشخیص تب روده برای بهبود و ارزیابی شیوع استفاده شود.