اثر رمدسیویر به عنوان یک داروی ضد کووید-19 بر روی آنزیم های سلول های هپاتوسیتی جنین جوجه ؛ یک مطالعه آزمایشگاهی

  مطالعات محدودی بر روی سمیت بالقوه رمدسیویر (RDV) بر سلول های کبدی (هپاتوسیتی) در شرایط آزمایشگاهی وجود دارد. با توجه به نتایج موثر رمدسیویر در بیماران مبتلا به کووید-19 (COVID-19) و تاثیرات منفی آن بر عملکرد کبد، در مطالعه حاضر، اثرات رمدسیویر بر بیان و فعالیت آنزیم های کبدی در سلول های هپاتوسیتی مشتق از جنین جوجه بررسی گردید.

  تعداد 20 تخم مرغ نطفه دار (در مرحله تکوینی(X  در دمای 5/37 درجه سانتی گراد و رطوبت 65-60% به مدت 10 روز (در مرحله تکوینی(HH35  انکوبه شدند. سلول های هپاتوسیتی در محیط کشت DMEM/F12+10% FBS  کشت داده شدند. پس از 3 روز، چهار غلظت RDV (2.00، 3.00، 4.00 و 5.00 میکرومولار) به محیط کشت اضافه گردید. سپس عملکرد آنزیم های کبدی آمینوترانسفرازهای آلانین (ALT) و آسپارتات (AST) توسط الایزا و سطح بیان آن ها با روش کمی PCR (qPCR) اندازه گیری شد.

  در مطالعه حاضر، سلول هپاتوسیتی دارای ساختار شش ضلعی با هسته بزرگ و هستک بودند. در رنگ آمیزی پریودیک اسید شیف  (PAS)سلول های PAS مثبت با رنگ صورتی، تایید کننده محتوای گلیکوژن سلول های هپاتوسیتی بودند. در حضور غلظت های 4 و 5 میکرومولار RDV، بیشتر از 50% از سلول های هپاتوسیتی پس از 48 ساعت، زنده مانی (Viability) خود را از دست دادند  (P<0.001). از طرفی، بیان هر دو آنزیم ALT و AST پس از دریافت RDV به طور معنا داری افزایش یافت (P<0.001) . همچنین، عملکرد این دو آنزیم در گروه +RDV به طور قابل توجهی افزایش یافت.

  نتایج این مطالعه نشان داد که بیان و عملکرد آنزیم های کبدی پس از تیمار با RDV افزایش می یابد.