عنوان: بررسی مقاومت سطح بالا به آمینوگلیکوزیدها در انتروکوک های جدا شده از مدفوع اسب های کاسپین در استان گیلان، شمال ایران

  با توجه به استفاده گسترده از داروهای ضد میکروبی در دامپزشکی و افزایش تولیدات دامی، به نظر می رسد خطر گسترش مقاومت آنتی بیوتیکی در جوامع انسانی بیشتر به دام و حیطه دامپزشکی مربوط می شود. در این مطالعه مقاومت آنتی بیوتیکی، مقاومت سطح بالا به آمینوگلیکوزیدها و فراوانی ژن های مرتبط با مقاومت آمینوگلیکوزیدی در بین گونه های انتروکوکوس بررسی شد. جدا شده از مدفوع اسب کاسپین مورد مطالعه قرار گرفت.

  در یک دوره یکساله در سال 1400، گونه های انتروکوکوس از مجموع 140 نمونه مدفوع اسب کاسپین جدا و با آزمایشات بیوشیمیایی شناسایی شدند. برای بررسی مقاومت آنتی بیوتیکی جدایه ها از روش انتشار از دیسک و تعیین حداقل غلظت مهارکننده رشد با روش براث میکرودایلوشن و برای تعیین فراوانی چهار ژن مرتبط با مقاومت به آمینوگلیکوزیدها از روش PCR استفاده شد. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS و آزمون کای اسکوئر مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.

  در مجموع 100 انتروکوکوک از نمونه های مدفوع اسب جدا شد. آزمایش حساسیت ضد باکتریایی نشان داد که 72 درصد از جدایه ها به حداقل یک آمینوگلیکوزید مورد بررسی مقاوم بودند و 38 درصد از جدایه ها فنوتیپ مقاومت سطح بالا به جنتامایسین و/یا استرپتومایسین را نشان دادند. ژن دو عملکردی aac(6')-Ie-aph(2′′)-Ia شایع ترین ژن مرتبط با مقاومت بود و در 73/61 درصد (53 از 72) جدایه ها شناسایی شد. فراوانی ژن های aph (3')-IIIa، aph(2'')-Ib و ant(6)Ia به ترتیب 69/44، 48/61 و 70/83 درصد در بین جدایه های مقاوم به آمینوگلیکوزید بود. فراوانی ژن های مقاومت آمینوگلیکوزیدی در جدایه های مولد بیوفیلم بیشتر بود (P<0.05).

  یافته های ما نشان دهنده وجود ژن های متعدد کدکننده مقاومت به آمینوگلیکوزیدها در گونه های انتروکوکوس جدا شده از میکرو فلور طبیعی اسب در شمال ایران است و بر لزوم توجه مداوم در مورد نظارت صحیح بر استفاده از ترکیبات ضد میکروبی در دامپزشکی تاکید می کند.