اعتباریابی مقیاس سازه حق به شهر (مورد مطالعه: شهروندان بالای 20 سال شهر ماکو)

حق به شهر از جمله مفاهیم مهم و قابل تامل در عرصه نظریه های نوین حقوق شهروندی است که پس از مطرح شدن آن توسط لوفور در 1968، در کارهای نظری هاروی، پورسل و... تداوم یافت. با این وصف، این مطالعه با هدف اعتباریابی، ابزار سنجش سازه حق به شهر را در قالب پرسشنامه بررسی می کند.روش پژوهش پیمایش و هدف توسعه ابزار است. جامعه آماری شهروندان بالای 20 سال شهر ماکو است که با نمونه گیری خوشه ای، 115 نفر از آنان به عنوان نمونه آماری برای مطالعه انتخاب شدند. داده ها با استفاده از پرسشنامه جمع آوری و با نرم افزارهای SPSS و لیزرل تجزیه و تحلیل شدند. برای تایید مدل های اندازه گیری عامل های حق به شهر، از آماره های آلفای کرونباخ، پایایی ترکیبی، تحلیل عاملی تاییدی استفاده شد.نتایج تحلیل عامل های هشت گانه حق به شهر نشان داد عامل های عدالت فضایی، مشارکت شهری، حق سلامت شهری، شمولیت اجتماعی، حق شهروندی شهری، تعلق شهری و تنوع و سرزندگی شهری با توجه به اینکه پایایی ترکیبی آن ها بیشتر از 6/0، بارهای عاملی بالای 3/0 و ضرایب t بالای 96/1 داشتند، تایید شدند. اما عامل حق متفاوت بودن با توجه به اینکه مقدار ضرایب t گویه های باقی مانده در مدل اندازه گیری عامل مذکور کمتر از 96/1 بود، تایید نشد.مقیاس مذکور با مولفه های به کاررفته، قابلیت تبیین سازه حق به شهر را دارد و می توان از این ابزار برای سنجش حق به شهر استفاده کرد.