بررسی فعالیت ضد میکروبی مشتقات جدید سیپروفلوکساسین

مقاومت آنتی بیوتیکی از زمان کشف آنتی بیوتیک ها یک واقعیت شناخته شده بوده است، اما در سال های اخیر با افزایش گونه های مقاوم و کاهش آنتی بیوتیک های موثر و در دسترس ، به مسئله ای نگران کننده تبدیل شده است. بنابراین، کشف و یا سنتز عوامل ضد باکتریایی جدید نقشی کلیدی در حل مسئله بحران مقاومت آنتی بیوتیکی ایفا می کند. هدف این مطالعه، سنتز مشتقات جدیدی از آنتی بیوتیک سیپروفلوکساسین به منظور اثرگذاری بیشتر بر روی باکتری های مقاوم به سیپروفلوکساسین بود.

سری جدیدی از مشتقات تیواوره و تیوکاربامات سیپروفلوکساسین سنتز شد و سپس تست آنتی بیوگرام به روش انتشار دیسک بر روی باکتری های استاندارد و باکتری های بالینی مقاوم انجام شد. همچنین حداقل غلظت مهار کننده و کشنده ترکیبات سنتزی تعیین گردید.

نتایج و بحث: 

نتایج نشان داد که ترکیبات S1-6 دارای فعالیت آنتی باکتریال بوده است و ترکیب S4 با هاله عدم رشد 38میلی متر بر روی P. aeruginosa ATCC 27853 موثر ترین ترکیب بوده است. از طرف دیگر حداقل غلظت مهارکنندگی سیپروفلوکساسین خالص بر روی باکتری E. coli ATCC 25922 ، 50 میکروگرم بر میلی لیتر بود، در حالی که ترکیبات S1-6 دارای حداقل غلظت مهارکنندگی کمتر از 50 میکروگرم بر میلی لیتر بر روی این باکتری می باشد، که نشان دهنده فعالیت آنتی باکتریال بالای ترکیبات است. به طور کلی بر اساس نتایج به دست آمده، با اضافه کردن استخلاف ها و گروه های عاملی مختلف به سیپروفلوکساسین، می توان مشتقات جدیدی سنتز کرد که بر روی باکتری های مقاوم ، موثر باشد.