شناسایی حقوقی شهروندی در ایران پس از انقلاب: قانون یا فرهنگ کلید مفقوده؟
وضعیت شهروندی در ایران پس از انقلاب را می توان از منظرهای متفاوت بررسی کرد. مقاله حاضر تلاش می کند از منظر حقوقی-سیاسی و با مبنا قراردادن اصول شهروندی مدرن، وضعیت شهروندی در جمهوری اسلامی ایران را مورد واکاوی قرار دهد. بدین منظور، تاکید اصلی خود را بر روی قانون اساسی و خلاهای آن قرار داده و این پرسش را مطرح می کند که آیا کلید مفقوده شهروندی در ایران پس از انقلاب قانون اساسی است؟ یافته های مقاله حاضر نشان می دهد قانون اساسی ج.ا.ا تا حدودی حاوی اصول شهروندی مدرن است؛ هرچند مشکلات بنیادین هم در آن وجود دارد که از آن جمله عدم شفافیت و عدم شمولیت است. اما مشکل اصلی را باید در فرهنگ- به مثابه قواعد هنجاربخش زندگی روزمره- جستجو نمود. بدین معنا که عدم شناسایی تفاوت و خشونت نسبت به غیر، یکی از معضلات اساسی در راه نهادینه شدن شهروندی در جامعه ایرانی است. نتیجه این که برای ارتقای شهروندی در جامعه ایران بیش از هر چیز باید بر روی پذیرش دیگری و رفع خشونت در فرهنگ عمومی جامعه ایران متمرکز شد. آنچه در تحلیل تولد شهروندی در ایران در مقایسه با غرب اهمیت می یابد، تبار تاریخی آن در بستر روابط اقتصادی، حقوقی و فرهنگی طبقات اجتماعی است
- حق عضویت دریافتی صرف حمایت از نشریات عضو و نگهداری، تکمیل و توسعه مگیران میشود.
- پرداخت حق اشتراک و دانلود مقالات اجازه بازنشر آن در سایر رسانههای چاپی و دیجیتال را به کاربر نمیدهد.