افراط گرایی و قرائت های ناصواب جریان مدعی یمانی از مولفه های دینی

به گواه تاریخ و مشاهدات میدانی، یکی از چالش های بزرگ در دنیا افراط گرایی است که مخاطرات فرهنگی اجتماعی فراوانی را به دنبال دارد. از دیرباز تا کنون محققان با تمام اختلافاتی که داشته اند در جمیع اعصار و امصار به معضلات گوناگون افراط گرایی اشاره نموده اند. جریان های افراط گرایانه که ریشه در جهل و کبر دارند از ابزارهای مختلفی برای تحقق و ابراز خشونت فردی و اجتماعی بهره می برند که بارزترین آن ها قرائت نادرست از مولفه های دینی است.
جریان مدعی یمانی که در دو دهه اخیر در عراق ظهور کرده با ادعاهای مختلفی که در زمینه مهدویت دارد، با برداشت های سطحی، افراط گرایانه و غلوآمیز از آیات، روایات و سیره انبیا و ائمه هدی، مروج افراط گرایی مذهبی در میان جوامع دینی شده است.
این مقاله با روشی توصیفی-تحلیلی به انجام رسیده و مبتنی بر منابع کتابخانه ای و مجازی با نیم نگاهی به تاریخچه فرهنگ افراطی مذهبی در اسلام به تبیین افراط گرایی جریان مدعی یمانی از طریق تفسیر ناصواب مولفه های دینی پرداخته است.
نتیجه بررسی مولفین حکایت از افراط گرایی های این جریان در امور اعتقادی، عملی و اجتماعی دارد که در قالب قول به تجسد خداوند، ربوبیت پیامبر و ائمه، شرک پیامبران و ائمه، تکفیر شیعیانی که به این مدعی ایمان نیاورده اند و ترویج بی حرمتی مال آن ها، تشویق به قیام و خشونت های مسلحانه، افراط گرایی در تعاملات اجتماعی، چالش های سیاسی اجتماعی و تخریب فقها و غیره نمایان می گردد؛ و این ها نیست مگر به دلیل افراط گرایی آن ها در قرائت از منابع دینی.