تاثیر الیاف PVA و نانوذرات بر مقاومت پیوستگی بتن الیافی

ترمیم و تقویت سازه های بتنی از اهمیت ویژه برخوردار بوده و خواص مکانیکی ملات های ترمیمی و همچنین سازگاری با بتن پایه از نکات مهم در ترمیم سازه های بتنی آسیب دیده می باشد. پارامتر مقاومت پیوستگی مصالح از خواص مهم در انتخاب ملات های ترمیمی به شمار می آید. در این مطالعه آزمایشگاهی مقاومت پیوستگی تعداد 7 نوع ملات پایه سیمانی حاوی نانوسیلیس (NS)، میکروسیلیس (SF) و الیاف پلی ونیل الکل (PVA) براساس استاندارد ASTM C882، بر روی بتن پایه مورد آزمایش قرار گرفته شده است. بتن پایه از نوع بتن الیافی با مقاومت فشاری هدف برابر 45 مگاپاسگال و در طرح اختلاط آن از الیاف ماکروسینتتیک استفاده شده است. روانی نمونه بتن الیافی برابر120 میلیمتر بوده و روش عمل آوری نمونه ها به صورت مرطوب انجام شده است. نتایج بدست آمده حاکی از آن است که کلیه مصالح ترمیمی در این تحقیق با بتن پایه سازگار بوده واستفاده ازترکیب الیاف PVA و نانوسیلیس در ملات های پایه سیمانی باعث افزایش مقاومت پیوستگی نمونه ها به میزان 85 درصد نسبت به نمونه های بدون الیاف گردیده است. بالاترین مقاومت پیوستگی در بین نمونه ها مربوط به ملات پایه سیمانی حاوی الیاف PVA و نانوسیلیس (6NS75/0PVA) با مقاومت پیوستگی برابر 83/21 مگاپاسگال بوده است.