عملکرد حافظه ی سرگذشتی و مسئله گشای در پیوستار زندگی - مرگ: پژوهشی در بیماران افسرده

هدف این پژوهش، بررسی ارتباط میان کلی گرایی در بازخوانی از حافظه ی سرگذشتی در افراد افسرده و کارایی اندک در راهبردهای مسئله گشایی، بوده است.
این بررسی، کاوشی است در یافته های چند بررسی پیشین که موضوع بازخوانی از حافظه ی سرگذشتی و فرآیند مسئله گشایی را در گروه های سالم (20= n)، افسرده ی بدون افکار خودکشی (انگاره ناپرداز خودکشی، 20= n)، افسرده ی دارای افکار خودکشی (انگاره پرداز خودکشی، 20= n) و افسرده ی اقدام کننده به خودکشی(20= n)، ارزیابی نموده اند. پی گیری روند تغییرات این جنبه های شناختی در پیوستار سالم- افسرده- انگاره پرداز خودکشی- اقدام کننده به خودکشی، و ارتباط احتمالی آنها، می تواند تصویر روشن تری در این زمینه ارایه دهد.
یافته ها نشان دادند که هرچند بین گروه های سالم و انگاره ناپرداز از یک سو و گروه های انگاره پرداز و اقدام کننده ی خودکشی از سوی دیگر، تفاوت معنی داری وجود دارد، لیکن تفاوت میان عملکرد انگاره پردازان و اقدام کنندگان خودکشی در آزمایه های بازخوانی سرگذشتی و راهبردهای مسئله گشایی ناچیز است.
فزونی گرفتن میزان ناامیدی، با افزایش بیش- کلی گرایی در بازخوانی از حافظه ی سرگذشتی در پاسخ به محرک- واژه های خوشایند، همراه است