بررسی روایی و پایانی مقیاس خودسنجی افسردگی (DSRS) برای دانش آموزان ایرانی

هدف از مطالعه حاضر، بررسی روایی و پایایی مقیاس خودسنجی افسردگی(DSRS) در ایران بود. به این منظور، در یک بررسی 923 نفر دانش آموز از 6 شهر بزرگ کشور یعنی شهرهای تهران، شیراز، مشهد، اصفهان، تبریز و اهواز در مطالعه روایی مشارکت نمودند. نتیجه این مطالعه نشان داد که ضریب روایی مقیاس افسردگی DSRS که بر اساس ضریب همبستگی بین نمرات حاصل از اجرای دو مقیاس خودسنجی افسردگی (DSRS) و فرم کوتاه مقیاس افسردگی کودکان(CDS-A، نجاریان، 1373) بدست آمد برای مجموع آزمودنی ها، آزمودنی های دختر و آزمودنی های پسر در6 شهر مذکور به ترتیب 72 /0، 79 /0 و 61 /0 بود. در مطالعه ای دیگر، 918 نفر دانش آموز از 6 شهر مذکور به منظور بررسی پایایی مقیاس افسردگیDSRS مشارکت نمودند. پایایی مقیاس افسردگی DSRS به روش بازآزمایی و در فاصله 4 هفته از آزمایش اول برای کل نمونه،آزمودنی های دختر، و آزمودنی های پسر به ترتیب 75 /0، 0/74، و 72 /0 بود. بر اساس همین مطالعه، ثبات درونی مقیاس افسردگی DSRS از طریق ضریب آلفای کرونباخ محاسبه و برای کل نمونه، آزمودنی های دختر، و آزمودنی های پسر به ترتیب ضرایب 81 /0، 82 /0، و 77 /0 به دست آمد. در مجموع پژوهش حاضر نشان می دهد که مقیاس افسردگی DSRS واجد شرایط لازم برای استفاده در ارزیابی های بالینی و پژوهش های روان شناختی در ایران می باشد.