نقش پاسخ ایمنی سلولی از نوع DTH در عفونت ناشی از هلیکوباکتر در التهاب معده موشها و ارتباط آن با انتر فرون گاما

بررسی پاسخ ایمنی سلولی در التهاب معده ناشی از هلیکوباکتر فلیس در موش سوری و نقش ایمونوپاتولوژیک آن، و نیز مقایسه invitro آنتی ژن محلول پروتیینی با آنتی ژن حرارت دیده و آنتی ژن اوره آز هلیکوباکتر در ایجاد پاسخ پرولیفراتیو اختصاصی آنتی ژن و غیر اختصاصی آنتی ژن بود.
در این بررسی 15 موش سوری از نژاد C57 BL/6، 6 تا 8 هفته سن در 5 دسته 3 تایی به کار رفت. چهار دسته از موش ها با سه دوز 107 ×3 باکتری زنده آلوده شدند و در زمان های 2 و 8 هفته پس از آلودگی از نظر پاسخ پرولیفر اتیولنفوستیی و تولید IFN-g، نوع پاسخ های سلولی التهابی شرکت کنند در گاستریت و میزانAb ضد هلیکوباکتر فلیس، قبل و بعد از تزریق آنتی IFN-g به موش ها، مورد ارزیابی قرار گرفتند و با ارزش های نظیر، به دست آمده از موش های غیر آلوده شاهد مقایسه شدند. از آزمون مربع کای جهت پی بردن به اختلاف معنادار بین نتایج موش های آلوده و غیر آلوده در سطح اطمینان %95 استفاده شد.
پاسخ پرولیفراتیوقوی لنفوسیتی در برابر آنتی ژن محلول فقط در موش های آلوده به هلیکوباکتر مشاهده گردید به طوری که ضریب تحریک لنفوسیت آن ها برابر 50، و حال آن که در موش های غیر آلوده برابر 7 بود. در مقابل آنتی ژن اوره آز و باکتری حرارت دیده غیر فعال در موش های آلوده و غیر آلوده پاسخ پرولیفراتیو تقریبا یکسان ایجاد نمودند. در امتحان زیر بینی معده موش های آلوده دو هفته پس از عفونت تراکم نوتروفیل نسبت به منونوکلئر برتری داشت. و حال آن که 8 هفته پس از عفونت تراکم منونوکلئر نسبت به نوتروفیل فزونی یافت. مقدار IFN-g دو هفته پس از آلودگی 525 پیکوگرم و هشت هفته بعد از آلودگی 755 پیکوگرم / میلی لیتر بود. سه هفته پس از تزریق آنتی IFN-g به یک دسته از موش های آلوده، میزان IFN-g، آنتی بادی IgG ضد هلیگوباکتر و میزان التهاب معده به طور چشمگیری نسبت به دسته شاهد کاهش یافت (P<0.005).
نتیجه گیری و بحث: در این پژوهش دو نوع پاسخ ایمنی با واسطه سلولی بر اساس نوع آنتی ژن هلیکوباکتر، مشاهده گردید. اولی، یک پاسخ غیر وابسته به هلیکوباکتر بود که هم در موش های آلوده و هم غیر آلوده وجود داشت و بر ضد آنتی ژن های اوره آزو باکتری حرارت دیده ایجاد شدند. دومی، یک پاسخ وابسته به هلیکوباکتر بود که در برابر آنتی ژن محلول پروتیینی ایجاد شد و منحصر به موش هایی بود که قبلا با هلیکوباکتر آلوده شده بودن هم چنین داده ها نشان داد که عفونت باهلیکوباکتر یک پاسخ مشخص لنفوسیتی از نوع Th1 و اختصاصی آنتی ژن را در موش ها تحریک می کنند و یک واکنشDTH موضعی در معده ایجاد می نمایند که سبب آسیب ایمونوپاتولوژیک در معده می گردد و می توان با از بین بردن IFN-g در بدن از بروز آن جلوگیری کرد.