بررسی و تحلیل روند تغییرات سطوح توسعه و نابرابری های ناحیه ای در استان یزد

هدف از این مطالعه، بررسی و تحلیل سطوح توسعه و نابرابری های ناحیه ای در استان یزد طی سال های 55، 65 و 75 بوده است. روش پژوهش «توصیفی – تحلیلی» است که از مدل های کمی و نرم افزارهای رایانه ای استفاده شده است. بنابر بررسی های صورت گرفته در سال 1355 ناحیه یزد در شاخص های فرهنگی، بهداشتی – درمانی، اقتصادی و تلفیقی، ناحیه اردکان در شاخص های جمعیتی و بافق در شاخص های زیربنایی به عنوان برخوردارترین نواحی و ناحیه تفت در تمامی شاخص ها به عنوان محروم ترین ناحیه شناخته شد.
در سال 1365 ناحیه یزد در شاخص های جمعیتی و اقتصادی در اثر مهاجرت روستاییان به شهر و کاهش فرصتهای شغلی تنزل پیدا کرده و ناحیه بافق به دلیل گسترش و بهره برداری معادن به رتبه بالایی صعود پیدا کرده است. در حالی که در سال 1375 در مجموع از 8 ناحیه در شاخص های تلفیقی یزد برخوردار، چهار ناحیه میبد، بافق، اردکان، تفت نیمه برخوردار و سه ناحیه مهریز، ابرکوه و طبس نواحی محروم استان را تشکیل می داده اند.
بررسی های تحلیلی نابرابری های ناحیه ای در استان یزد طی سال های 55 تا 75 نشان می دهد که مقدار این ضریب در تمامی شاخص های مورد بحث به جز شاخص های جمعیتی در سال 75 نسبت به سال های 55 و 65 کاهش یافته است. کاهش نابرابری های ناحیه ای ناشی از تمرکززدایی کارخانه های صنعتی در استان یزد به شهرهای دیگر استان و ایجاد دانشگاه های مختلف در تمامی شهرها بوده است. بنابراین با ارایه مکانیسم فرصت برابر برای تمامی نواحی استان و توسعه نواحی، مطابق با توانمندی ها و نیازهای جمعیتی و توجه به ظرفیت ها و پرورش پتانسیل های طبیعی و انسانی، می توان به تعادل های ناحیه ای در پهنه استان دست یافت.