کله سیستکتومی لاپاروسکوپیک

اواخر قرن بیستم اولین جراحی کله سیستکتومی به روش لاپاروسکوپی بطور موفقیت آمیز در اروپا انجام شد و پس از آن این روش بطور روز افزون در تمامی دنیا گسترش پیدا کرد. علت این مقبولیت عمومی را می توان در کاهش قیمت، کم کردن میزان بستری بیمار و افزایش رضایت بیماران جستجو نمود. با همه گیر شدن این روش جراحی، عوارضی که بندرت در کله سیستکتومی باز دیده می شد، منجمله صدمه به مجاری صفراوی، تا 5% گزارش شد. در حال حاضر تقریبا 700000 کله سییستکتومی لاپاروسکوپیک سالیانه در امریکا انجام می شود و عوارض جدی این جراحی در حال حاضر با جراحی باز کیسه صفرا قابل مقایسه است. Strasberg و همکاران در گزارشی که 7 مطالعه بزرگ را بررسی و جمع بندی کرده بودند در مجموع 8856 کله سیستکتومی لاپاروسکوپیک، عوارض جدی در 6/2% گزارش شده بود. عوارض عمده عبارت بودند از: خونریزی شدید (4/1%)، عفونت محل جراحی (6/0%)، نشت صفرا (4/0%)، آسیب مجرای صفراوی (2/0%) و آسیب به روده (16/0%). بعضی عوارض در جراحی های مختلف مشترک هستند اما عوارضی که مختص کله سیستکتومی به روش لاپاروسکوپیک می باشند شامل آسیب به جدار روده و کبد همراه به خونریزی، عوارض در رابطه با پنوموپریتوان (تزریق هوا به داخل حفره صفاقی به منظور داشتن دید کافی حین جراحی) و ریختن سنگهای کیسه صفرا به داخلی حفره شکم و تشکیل آبسه متعاقب آن است (3،2). عمده این عوارض در اثر محدودیت دید در این نوع جراحی ایجاد می شود. میزان بروز عوارض در جراحی به روش لاپاروسکوپیک همچنین به تبحر جراح نیز بستگی دارد...