ویژگی های روانی - اجتماعی اقدام کنندگان به خودکشی در مقایسه با افراد عادی در بیرجند

خودکشی به عنوان یک مشکل عمده بهداشتی در جهان مطرح است و شناخت و بررسی آن در ایران ضروری است. مطالعه حاضر با هدف توصیف ویژگی های روانشناختی و اجتماعی اقدام کنندگان به خودکشی در مقایسه با افراد عادی انجام شد.
در این مطالعه مورد – شاهدی، 50 نفر (35 زن و 15 مرد) از مراجعه کنندگان به دو مرکز اورژانس در شهرستان بیرجند (به علت اقدام به خودکشی) از طریق نمونه گیری در دسترس مورد بررسی قرار گرفتند و با 50 فرد عادی (35 زن و 15 مرد) از کارکنان دانشگاه علوم پزشکی بیرجند (بیمارستان امام رضا «ع») که سابقه اقدام به خودکشی نداشتند، مقایسه شدند. جهت گردآوری اطلاعات از پرسشنامه مربوط به طرح پیشگیری از خودکشی سازمان بهداشت جهانی که شامل اطلاعات فردی و اجتماعی، آزمونهای سلامت روان، افسردگی بک، یاس، خشم و حمایت اجتماعی می باشد، استفاده شد. داده ها با استفاده از روش های آمار توصیفی و استنباطی مانند Chi-Square، محاسبه میانگین و آزمون t مستقل و با بهره گیری از نرم افزار SPSS مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. P<0.05 به عنوان سطح معنی داری در نظر گرفته شد.
از نظر روش اقدام به خودکشی، به کار گرفتن مواد دارویی (36 نفر، 72%)، مواد سمی و مسموم کننده (6 نفر، 12%) و خودسوزی (5 نفر، 10%) به ترتیب از بالاترین فراوانی برخوردار بودند. بیشتر زنان، مسایل خانوادگی و درگیری با همسر، اختلافات فامیلی و دوستان و ناراحتی روانی را علت اقدام به خودکشی ذکر کردند (31 نفر، 62%) و مهمترین دلیل در مردان مشکلات مربوط به سربازی و ناراحتی روانی بود (8 نفر، 16%). در گروه اقدام کننده به خودکشی، میزان افسردگی، یاس، خشم به طور معنی داری بیشتر از افراد عادی بود (P<0.05). علاوه بر آن، گروه اقدام کننده از سلامت روان کمتری نیز برخوردار بودند. در زمینه میزان حمایت اجتماعی بین دو گروه اختلاف معنی داری مشاهده نشد.
اقدام به خودکشی در گروه سنی زیر 30 سال و در زنان به ویژه زنان متاهل بیشتر است؛ همچنین افسردگی به عنوان یک اختلال روانی سبب بروز اقدام به خودکشی می شود.