آرتریتهای بروسلوز: التهاب مفصل یا عفونت مفصل؟

آرتریت های بروسلوز یکی از انواع تظاهرات بالینی است که گاهی با بیماری های روماتیسمی و یا آرتریت های عفونی اشتباه می گردد. هدف این مطالعه توصیف خصوصیات آرتریت های بروسلوز به همراه دیگر یافته ها است.
در این مطالعه توصیفی که طی سالهای 82- 1381 در دو بیمارستان کاشانی شهر کرد وبیمارستان الزهرا اصفهان انجام شد، طی 2 سال 40 بیمار با تشخیص بروسلوز که دچار نوعی از آرتریت یا تورم مفصل بودند، مورد بررسی قرار گرفتند.
80% بیماران این مطالعه در طیف سنی 15 تا 30 سال قرار داشتند. مردان 5 برابر زنان و روستاییان دو برابر شهرستانیان بودند. از بین آرتریت ها، ساکروایلئیت شایع ترین نوع آرتریت در 70% بود ولی مجموع ساکروایلئیت و آرتریت در 12.5%، آرتریت محیطی در 15% و اسپوندیلیت در 2.5% موارد دیده شد. 60% موارد تب بالاتر از 38سانتیگراد داشتند و بقیه موارد بدون تب بودند. 90% موارد شمارش سلولی طبیعی و 70% لنفوستیوز داشتند لکوسیتوز در موردی دیده نشد. سرعت رسوب در 100% موارد بالاتر از 25 میلی متر در ساعت اول بود. آزمون Wright بیشترین شیوع را در تیتر 320: 1 و 2ME در تیتر 1:160 داشت. با درمان ضد بروسلوز و حمایتی همه موارد بهبودی نشان دادند و در پیگیری چند ماهه، عود دیده نشد.
این نتیجه بیانگر موید یافته های دیگر مطالعات است که آرتریت های بروسلوز سیر خوش خیم و بدون ایجاد عارضه بعدی را دارند ولذا بیشتر به نظر می رسد که یک التهاب مفصل و نه عفونت مفصل (آرتریت سپتیک) باشد.