تزریق بلئومایسین به عنوان درمان اولیه سیستیک هیگروما

سیستیک هیگروما یک اختلال تشکیل عروق لنفاوی می باشد که می تواند در اثر رشد زیاد و سریع، ارگان های مجاور را گرفتار کرده یا تحت فشار قرار دهد. روش اصلی درمان جراحی می باشدکه به علت عوارض ناشی از این درمان، درمان های غیر جراحی مثل استفاده از مواد اسکلروزان مورد توجه قرار گرفته است. هدف از این مطالعه تعیین اثر بلئومایسین در درمان سیستیک هیگروما می باشد.
این مطالعه به صورت نیمه تجربی در بیمارستان های الزهرا و کاشانی اصفهان از سال 1372 لغایت 1383 انجام گرفت. نمونه گیری به صورت غیر احتمالی آسان بود. در این مطالعه بیمارانی که به علت سیستیک هیگروما تحت درمان داروئی یا جراحی قرار می گرفتند، بررسی شدند. بیمارانی که نیاز به تزریق بلئومایسین داشتند با دوزهای مناسب تحت تزریق داخل ضایعه بلئومایسین قرار گرفته و در فواصل مشخص پیگیری شدند. جهت جمع آوری اطلاعات از چک لیست شامل اطلاعاتی مثل سن، جنس، محل کیست، حجم کیست قبل و بعد از تزریق بلئوماسین، و یا جراحی استفاده شد. اطلاعات با استفاده از آزمون تی و تی زوج، تجزیه و تحلیل و P<0.05 معنی دار تلقی شد.
از 72 بیمار مورد بررسی 24 بیمار تحت درمان با بلئومایسین و 48 بیمار تحت درمان جراحی قرار گرفتند. سن بیماران از زیر یک ماه تا 18 سال بود. بیشترین محل گرفتاری در گردن با 8/46 درصد بود. میانگین اندازه کیست قبل از تزریق بلئومایسین 103.9±20.66 و بعد از تزریق 34.91±16.19 متر مکعب به دست آمد (p=0.004). میانگین اندازه کیست قبل از عمل جراحی 43.511±7.81 و بعد از عمل جراحی 1.39±1.39 متر مکعب به دست آمد (p=0.006). میزان عود لنفانژیوما در گروهی که عمل جراحی شدند در کل 1/25 درصد و در گروهی که بلئومایسین دریافت کردند 29.2 درصد بود که تفاوت معنی داری نداشت. هیچ گونه عارضه جدی بعد از درمان با بلئو مایسین مشاهده نشد.
با توجه به کاهش قابل توجه حجم کیست بعد از تزریق بلئومایسین و عدم وجود عوارض قابل توجه در مقایسه با عمل جراحی کیست، از این روش می توان در درمان سیستیک هیگروما به صورت قطعی یا مکمل درمان جراحی استفاده کرد.