بررسی مقاومت به خشکی و کارآیی مصرف آب در دو گونه مرتعی

تعیین کارآیی و مقاومت به خشکی در گیاهان مرتعی از جمله فاکتورهای مهمی است که نقش اساسی در انتخاب روش های اصلاح و توسعه مراتع و به تبع آن برنامه های مدیریتی مرتع ایفا می نماید.با توجه به اینکه تاکنون در خصوص مقاومت به خشکی و نیاز آبی گیاهان بومی مراتع ایران مطالعات جامعی صورت نگرفته،تحقیق حاضر با انتخاب دو گونه بومی و خوشخوراک مرتعی صورت پذیرفت.گونه های منتخب شامل دو نوع گراس به اسامی Dactylis glomerata وEragrostis curvula بود.
تحقیق به صورت طرح آزمایشی فاکتوریل در قالب کاملا تصادفی با انتخاب 3 تیمار و 4 تکرار انجام گرفت.تیمار شامل دوره های آبیاری 2 روزه (شاهد)،5 روزه و 7 روزه بودند.پارامترهای مورد بررسی در خلال آزمایش از قبیل خصوصیات مورفولوژیک گونه ها نظیر آب مصرفی،تعیین طول،عرض و تعداد برگ،وزن خشک برگ اندازه گیری گردیدند.
نتایج حاصل از آزمایش نشان داد که پارامترهای طول و عرض برگ گیاه چندان تحت تاثیر تنش در دوره های مختلف آبیاری نبودند،بالعکس تعداد برگها و به تبع آن وزن خشک برگ و ساقه تحت تاثیر تنش کاهش یافتند که میزان کاهش در گونه Er.cu در کلیه تیمارها کمتر از گونه Da.gl بود.
با اعمال تنش و افزایش طول دوره آبیاری رشد ریشه نسبت به ساقه افزایش یافت که رشد در گونه Da.gl بیشتر از گونه Er.cu بود.
از نظر میزان مصرف آب برای تولید ماده خشک گونه Da.glدارای نیاز آبی کمتر و در نتیجه کارآیی مصرف آب بالاتر است،ولی از نظر مقاومت به خشکی به دلیل بالا بودن پتانسیل آب برگ و همچنین درجه پژمردگی کمتر گونه Er.cu از مقاومت بیشتری نسبت به خشکی در مقایسه با گونه Da.gl برخوردار است.