بررسی مقایسه ای ارزش تشخیصی انگل لیشمانیا در زخمهای جلدی بیماران از طریق مشاهده مستیم و محیط کشت

لیشمانیوز از بیماری های مشترک بین انسان و حیوان است که بشر از 650 سال قبل از میلاد و حتی بیشتر با آنها مواجه بوده است. به نظر میرسد سالانه 2 میلیون نفر از افراد جدید به این بیماری مبتلا می گردند. به طور معمول روش تشخیصی لیشمانیوز پوستی نمونه برداری از زخم و یا زخمهای بیمار است و لام تهیه شده از این زخمها در آزمایشگاه مورد بررسی قرار می گیرند. مطالعه حاضر با هدف بررسی مقایسه ای ارزش تشخیصی انگل لیشمانیا در زخمهای جلدی بیماران از طریق مشاهده مستقیم و محیط کشت انجام شد.
در این مطالعه مقطعی، بیماران دارای زخم جلدی مشکوک مراجعه کننده به بیمارستان شهید دکتر فقیهی شیراز ابتدا مورد پرسشگری قرار گرفتند و بعد از تکمیل اطلاعات مربوط به سن، جنس، حرفه، محل ضایعه و محل زندگی، از هر کدام از ضایعات نمونه جداگانه ای تهیه شد؛ نمونه هم به صورت اسلاید بررسی گردید و هم بر روی محیط کشت برده شد و به طور جداگانه مورد مطالعه قرار گرفت. تمامی نمونه ها توسط یک فرد و با یک روش بررسی گردید. اطلاعات به دست آمده با استفاده از نرم افزار آماری SPSS مورد تحلیل قرار گرفتند.
در مجموع 252 بیمار مورد بررسی قرار گرفتند. 50.8% از آنها مذکر و 49% مونث بودند. بیشتر این افراد (29.4%) دانش آموز یا دانشجو و کمترین آنها (4.8%) معلم یا کارمند بودند. بیشترین میزان زخم در اندامهای فوقانی بود. با توجه به لام های تهیه شده، 42.9% از زخمها مثبت و 57% منفی بودند. 71% از سلول نوع غالب به صورت نوتروفیل و 29% به صورت لنفوسیت بود. بررسی محیط کشت زخمهای جلدی نشانگر مثبت بودن 57.5% و منفی بودن 42.5% از موارد بود.
چنانچه لام های تهیه شده از زخم، به طور کامل و به مدت نیم ساعت بررسی گردند، وجود یا فقدان انگل محرز می گردد و نیازی به بررسی بیشتر توسط محیط کشت نخواهد بود و استفاده از محیط کشت به منظور تشخیص دقیقتر انگل لیشمانیا اطلاعات بیشتری را نسبت به مطالعه مستقیم لام در بر نخواهد داشت.