بررسی انتشار موارد مثبت لپتوسپیروز در استان گیلان به روش الیزا

لپتوسپیروز یکی از شایع ترین بیماری های مشترک انسان و حیوان در جهان است که در مناطق گرمسیری و معتدله بیشتر شیوع دارد. تشخیص این بیماری با اتکا به علایم بالینی به دلیل فقدان علایم اختصاصی و تشابه تظاهر بالینی آن با بسیاری از بیماری های حاد باکتریایی یا ویروسی مشکل است، آزمایشگاه نقش مهمی در تشخیص آن دارد و الیزا یک روش سرولوژیکی متداول برای تشخیص آن است. لپتوسپیروز حیوانی در نقاطی از ایران که دامداری غیرمکانیزه و سنتی رواج دارد شایع است ولی لپتوسپیروز انسانی فقط در استان گیلان و مازندران شیوع دارد و در استان گیلان آندمیک است.شرایط اقلیمی – آب و هوایی، وفور حیوانات وحشی، رواج کشت برنج، فراوانی آبهای محیطی جاری و راکد و بالاخره رواج نگهداری حیوانات اهلی به شیوه سنتی همگی ازعوامل شیوع این بیماری در این استان هستند. این مطالعه به منظور تعیین ویژگی های همه گیر شناختی لپتوسپیروز در استان گیلان انجام شد.
نمونه های این مطالعه شامل کلیه افراد مشکوک مراجعه کننده به بیمارستان های عمومی استان گیلان بوده است. نمونه گیری خون از این افراد انجام شد و سپس تمام نمونه ها با استفاده از کیت الیزا مورد آزمایش قرار شد و موارد مثبت برای تعیین خصوصیات همه گیر شناختی این بیماری در این منطقه شناسایی شدند.
نتایج نشان دادند که توزیع نسبی موارد این بیماری در مردان 3/62%، در زنان 3/27%، در کشاورزان 86%، در ماه های گرم سال (اول خرداد تا پایان شهریور) حدود 90% بوده است. توزیع موارد این بیماری در میانسالگی (سنین 20 تا 50 سالگی) حدود 65% بوده است. توزیع جغرافیایی موارد بیماری در شهرهای بزرگ ناحیه جلگه ای استان گیلان که روستاهای زیادتر و جمعیت روستایی انبوه تر دارند بیشتر بوده است.
این بررسی نشان میدهد که اغلب موارد بیماری در افرادی بوده است که به نحوی در شالی کاری دخالت داشتند.