اثرات قند خون ناشتای مختل و عدم تحمل گلوکز در پیش بینی بروز دیابت نوع 2

این مطالعه به منظور تعیین نقش مراحل ابتدایی اختلال هومئوستاز گلوکز در پیش بینی موارد جدید دیابت نوع 2 در جمعیت شهری تهران طراحی شده است.
این مطالعه بر اساس فاز دوم مطالعه قند و لیپید تهران و در سال های 84-77 بر روی 4134 نفر از افراد غیر دیابتی بالای 20 سال شرق تهران انجام شده است. قند ناشتا و دو ساعت بعد از مصرف 75 گرم گلوکز هم در فاز اول)بین سال های (77-79 و هم در فاز دوم)بین سال های (80-83 در تمامی این افراد اندازه گیری شد. معیارهای انجمن دیابت آمریکا (ADA) در سال های 1997 و 2004 در تعریف اختلالات تحمل گلوکز و دیابت استفاده شد.
بر اساس معیارهای سال 1997 شیوع تجمعی دیابت در افراد مبتلا به IFG همراه IGT به تنهایی، IGT تنهایی، IFG به تنهایی و افراد با قند طبیعی به ترتیب 32.3، 10.7، 9.5 و %1.2 بود. با استفاده از معیار جدید ADA شیوع دیابت در گروه های فوق به ترتیب 24.8، 6.5، 5.9 و %0.7 محاسبه شد. در آنالیز رگرسیون لجستیک چند متغیره، نسبت شانس ابتلا به دیابت در افراد با قند طبیعی، IFG به تنهایی، IGT به تنهایی و IFG همراه IGT به ترتیب 1، 6.5 (2.5 -16.7)، 7.7 (4.7 -12.6) و 28.9 (15.6 - 53.5) بود. پس از به کارگیری معیار جدید ADA نسبت های فوق به ترتیب 1، 4.6 (2.5 - 9.0)، 6.8 (3.6 - 12.9) و 27.1 (15.5 - 47.5) محاسبه شد. علاوه بر قند ناشتا و 2 ساعته (p<0.001)، نسبت دور کمر به باسن نیز عامل خطرساز مهمی برای ابتلا به دیابت جدید بود.
ابتلا به IGT به تنهایی و IFG به تنهایی و مخصوصا IFG همراه IGT بر اساس هر یک از معیارهای ADA، شاخص های بسیار مهمی برای پیشگویی ابتلا به دیابت نوع 2 هستند.