تعامل جرم شناسی و آموزه های دینی

موضوع عمده، این نوشتار بررسی تعامل جرم شناسی و آموزه های دینی به عنوان منابع تغذیه کننده ی، نظام حقوق کیفری است. یکی از مهمترین عوامل مؤثر بر کارآمدی یک نظام حقوقی، توانایی و قابلیت دانش های پشتیبان آن نظام حقوقی است که وظیفه تغذیه علمی در حیطه تعیین اهداف و ارائه برنامه و نیز شناسایی معضلات و رفع آن را بر عهده دارد. نه تنها بین هر یک از دانش های پشتیبان و نظام حقوقی باید رابطه ای معقول وجود داشته باشد بلکه ضروری است که نسبت و رابطه دانش های پشتیبان با یکدیگر نیز به درستی تبیین و تعریف گردد. به این ترتیب مشاهده می شود که آموزه های اعتقادی دین با تصریح بر وجود نظم قاعده مندی و رابطه علیت در طبیعت و نیز در رفتارهای فردی و جمعی بشر، مبنای لازم را برای تعمیم نتیجه مشاهدات تجربی و قابلیت پیش بینی فراهم می آورد و اگر چنین نظم و قاعده مندی اثبات نمی شد چنان تعمیمی هم غیرقابل توجیه بود.
[انحصار واقعیت در مرتبه ای و نفی مراتب دیگر، نگاهی محدود و تنگ نظرانه به واقعیت است و نتیجه، چنین نگاهی تعارض علم و دین است.] 11وجود منطقه ای آزاد از حکم الزامی، زمینه را برای حضور عقل، ابتکارات و خلاقیت های بشری در عرصه قانونگذاری فراهم می کند و از همین مجراست که دانش جرم شناسی در جهت پرکردن منطقه الفراغ می تواند نقش خود را ایفا کند.