همراه با دایره المعارف فقه اسلامی - ابراء

ابن فارس می گوید:باء، راء و همزه(بریء) دو معنای اصلی دارد که مشتقات دیگر این باب به این دومعنا برمی گردند.
معنای اول آن، ایجاد و پدید آوردن است و معنای دوم آن،دوری از چیزی می باشد. «برء» یعنی بهبود یافتن از بیماری به معنای دوم است.بارات الرجل؛ یعنی از او بیزاری جستم و او نیز از من بیزاری جست. بارات المراه صاحبتها علی المفارقه؛ یعنی زن از شوهرش جدا شد و بارات شریکی و ابراته من الدین الضمان؛ یعنی عهده شریکم را از بدهکاری و ضمان پاک کردم.((215)) راغب اصفهانی می گوید.
معنای اصلی کلمات «برء، براء و تبری» همان دوری جستن از چیزی است که همنشینی با آن رنجش آور است.((216)) با توجه به مشتقات دیگر و استعمال های این واژه می توان همین معنا را یافت؛ به عنوان نمونه «برء زید من دینه؛ یعنی بدهی از عهده اش ساقط شد.» به چنین شخصی بریء، باریء و براء؛ یعنی پاک شده گفته می شود. ابراته منه و براته من العیب؛ یعنی او را بی عیب دانستم.((217)) ابراه من مرضه ابراء؛ یعنی او از بیماری اش رهایی یافت. ابراته مما لی علیه؛ یعنی او را از حقی که برعهده اش داشتم آزادکردم.