بررسی تاثیر پر کردن یا پر نکردن کانال دندانهای پاکسازی شده در ترمیم ضایعات پری آپیکال سگ

در سالهای بسیار دور بحث در مورد پرکردن کانال ریشه دندان مطرح بوده است و همواره نظریه های متفاوت در رابطه با دلایل و روش های مختلف پرکردن کانال ریشه ارایه شده است. در این مطالعه به بررسی تاثیر آماده سازی کانال با و بدون پرکردن کانال در ترمیم ضایعات پری آپیکال سگ و امکان ترمیم این ضایعات با انجام کلیه مراحل رایج درمان اندودنتیکس بدون پرکردن کانال دندان پرداخته شده است.
در این مطالعه که به صورت مداخله ای انجام گرفته است، تاج 28 دندان دارای 56 کانال ریشه در هفت سگ نژاد German Shepherd Mixed به مدت شش هفته جهت آلوده شدن پالپ به محیط دهان باز گردیدند. کانال های مورد ارزیابی هم در گروه آزمایش و هم در گروه کنترل به روش معمول تحت پاکسازی و شکل دهی قرار گرفتند. دندانهای گروه کنترل به روش معمول درمانهای اندودنتیکس، توسط گوتاپرکا و سیلر AH26 پر شدند. کانال ریشه دندانهای مورد آزمایش بدون پرکردن رها شدند. سپس جهت پرکردن تاج دندانها (گروه آزمایش و کنترل) از آمالگام و یک نوع اتصال دهنده عاجی نسل چهارم (Scotch bond multi purpose 3M Company) بین آمالگام و تاج دندان استفاده شد. شش ماه بعد حیوانات به روشVital perfusion کشته شدند. پس از جدا کردن نواحی مورد آزمایش (نواحی پرمولر سوم و چهارم فک پایین) ابتدا رادیوگرافی تهیه شد. سپس مقاطع میکروسکوپی تهیه شده، مورد ارزیابی قرار گرفتند. جهت بررسی آماری متغیرهای این مطاله از آزمونهای Wilcoxon و McNemar استفاده شد.
در بین متغیرهای مورد ارزیابی بین گروه آزمایش و کنترل، میزان تحلیل سمنتوم و عاج دارای اختلاف معنی دار آماری بود (P.v <0.05). سایر متغیرها فاقد تفاوت معنی دار آماری بودند (P.v>0.05).
با توجه به اینکه بین اکثر متغیرهای مورد ارزیابی از لحاظ ترمیم در گروه آزمایش و کنترل، تفاوت آماری معنی دار وجود نداشت، به نظر می رسد که در مدت شش ماه، ترمیم یا عدم ترمیم ضایعات پری آپیکال در سگ ارتباط چندانی با پرکردن یا پر نکردن کانال ریشه دندانهای سگ ندارد.