همه گیری شناسی اختلالات روان پزشکی در استان کرمان (سال 1380)

امروزه تا حد زیادی بار اختلالات روانی در کشورهای پیشرفته جهان به وسیله پرسش نامه های غربالگری و مصاحبه های بالینی شناسایی شده، اما مطالعات همه گیری شناسی اختلالات روانی در کشور ما کوتاه و تعداد مطالعات انجام شده کم و محدود می باشد. هدف پژوهش حاضر، برآورد شیوع اختلالات روان پزشکی در افراد 18 سال و بالاتر مناطق شهری و روستایی استان کرمان بود.
این مطالعه توصیفی – مقطعی در سال 1380 و در قالب طرح کشوری بررسی اختلالات روان پزشکی در ایران انجام گردید. در این مطالعه 876 نفر با روش نمونه گیری تصادفی خوشه ایو سیستماتیک از بین خانواده های موجود استان انتخاب شدند و با استفاده از پرسش نامه اختلالات عاطفی و اسکیزوفرنیا (SADS) بر اساس معیار های طبقه بندی DSM –IV، مورد بررسی قرار گرفتند.
نتایج این بررسی نشان داد شیوع انواع اختلالات روان پزشکی در استان 19.62% می باشد که این شیوع در زنان 25.48% و در مردان 13.5% بود. اختلالات اضطرابی و خلقی به ترتیب با 8.33% و 7.19%، شایع ترین اختلالات روان پزشکی در استان بودند. شیوع اختلالات پسیکوتیک در این مطالعه 0.46%، اختلالات عصبی – شناختی 1.93% و اختلالات تجزیه ای 1.71% بوده است. در گروه اختلالات خلقی، افسردگی اساسی با 5.59% و در گروه اختلالات اضطرابی، وسواس فکری – عملی با 2.85% شیوع بیشتری داشته اند. در این مطالعه 13.93% افراد مورد مطالعه دچار حداقل یک اختلال روان پزشکی بوده اند. شیوع اختلالات روان پزشکی در استان در زنان با 17.67%، افراد گروه سنی 66 سال و بیشتر با 29.82%، افراد همسر فوت شده با 33.33%، افراد ساکن در مناطق روستایی با 16.09%، افراد بی سواد با 17.57% و افراد بازنشسته با 29.03% بیش از گروه های دیگر بوده است.
نتایج این مطالعه مسئولیت سیاستگزاران و برنامه ریزان بهداشتی استان کرمان و کشور را در رابطه با تدوین برنامه های عملی و اجرایی بهداشت روان، بیش از پیش روشن می سازد