سخن آ‎غاز

تاریخچه پیدایش اصطلاح زبانشناسی را پایان قرن هجدهم در زمان طبقه بندی علوم می دانند. اصطلاح زبانشناسی یا به عبارت دیگر شناخت زبان می تواند از یک سو به بررسی واژه ها و توصیف ساخت آن بپردازد یا جملات زبان را در هر مقطع مطالعه نماید یا از سویی دیگر به کاربرد زبان یعنی کنش های گفتاری بپردازد. البته مطالعه جدی درباره زبان به دوره پیدایش و تحول خط و احتمالا به نیمه نخست هزاره دوم پیش از میلاد نزد فینیقیان بازمی گردد. (صفوی، زبانشناسی و ادبیات)زبانشناسی به دلیل نفس زبان و اهمیتی که در ارتباطات دارد زمینه ساز بسیاری از حوزه های میان رشته ای شده است. و این امر موجب گردیده است تا پژوهشگران این علم برای شناخت زبان که در ابتدا از دستور زبان و پس از آن فقه اللغه آغاز گردیده است به سایر علوم نیز توجه نمایید.
بر این اساس و با توجه به هدف فصلنامه پازند بررسی و پژوهش زبان از دیدگاه های مختلف در این شماره علاقمندان به علم زبان را به مطالعه مقاله های درج شده دعوت می نماییم. در ابتدا دید عرفانی در اشعار سهراب سپهری مورد بررسی قرار می گیرد. البته با بررسی نقدهای صاحب نظران درباره اشعار سپهری و نیز بررسی جهان بینی سپهری، پس از آن با مقاله کاربردشناسی به تحلیل معنی و بررسی کاربردشناسی فلسفی ویتگنشتاین می پردازیم. البته به گفته نگارنده، در پی خاستگاه کاربردشناسی در فلسفه زبان این مقاله به نگارش درآمده است. در مقاله های بعد به اهمیت خط و زبان در نوشته های مانی، مفهوم پیش نمونه در معنی شناسی، کاربرد دژواژه های زبان فارسی و سرانجام عصب شناسی زبان پرداخته خواهد شد.
امید است این مقاله ها مورد توجه علاقمندان و پژوهشگران این علم قرار گیرد. پازند همواره از پیشنهاد و انتقادهای صاحب نظران علم زبان استقبال خواهد نمود.