بررسی میزان آلودگی به پاتوژن های روده ای و گونه های آئروموناس در کودکان مبتلا به گاستروآنتریت در مرکز طبی کودکان تهران، 83-1382

آئروموناس عامل بسیاری از عفونت ها در انسان می باشد که از نمونه های مختلف مواد غذایی حتی آب قابل شرب جدا گردیده است. مطالعات متعددی شیوع آئروموناس را در بیماران اسهالی برابر با شیوع شیگلا و گاهی بیشتر ذکر کرده اند. با توجه به گزارشات متفاوت در این خصوص، مطالعه حاضر به منظور تعیین میزان آلودگی به پاتوژن های روده ای، به ویژه آئروموناس در اسهال کودکان و تعیین حساسیت آن ها به آنتی بیوتیک طی سال های 1382 تا 1383 در تهران انجام شد.
در این مطالعه توصیفی 310 نمونه مدفوع کودکان زیر10سال مبتلا به اسهال از نظر آئروموناس، پلزیوموناس و هم چنین از نظر سایر باکتری های پاتوژن مانند سالمونلا، شیگلا و اشریشیاکلی آنتروپاتوژن و از نظر انگل های روده ای مورد بررسی قرار گرفتند. حساسیت آنتی بیوتیکی این عامل به روش دیسک دیفوزیون بر روی ایزوله های آئروموناس انجام شد. داده ها با استفاده از آمار توصیفی و تحلیلی (آزمون کای دو، تی و دقیق فیشر) مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.
نتایج نشان داد که در کودکان مبتلا به اسهال شیوع آئروموناس 5/4 درصد و بیشتر از سالمونلا و اشریشیاکلی آنتروپاتوژن می باشد و آئروموناس دومین پاتوژن شایع بعد از شیگلا می باشد. تمام سویه های آئروموناس حساس به سفتی زوکسیم، سیپروفلوکساسین، جنتامایسین و مقاوم به آمپی سیلین بودند.
گونه های آئروموناس در اسهال کودکان دارای اهمیت اتیولوژیکی بوده و در بررسی باکتریولوژیکی مدفوع، وجود این باکتری می بایستی مدنظر گرفته شود. انجام تحقیقات بیشتر توصیه می گردد.