الگوی پراکندگی جغرافیایی بروز ترومای منجر به بستری در شهر تهران

تروما یکی از مهم ترین مشکلات بهداشتی جهان امروز است که بیشتر افراد را در سنین جوانی و میانسالی درگیر می کند و یکی از مهم ترین علل منجر به مرگ در سنین زیر 45 سال می باشد. به طور کلی شیوع و الگوی آسیب در جوامع شهری و روستایی و حتی در نواحی مختلف یک جامعه شهری با یکدیگر متفاوت است و بر اساس تحقیقات انجام شده، تحت تاثیر عوامل جمعیتی مانند نژاد، وضعیت اجتماعی، تراکم جمعیت، ترافیک شهری، سرعت عبور و مرور وسایل نقلیه و ساختار فیزیکی شهری قرار می گیرند.
با توجه به قابل پیشگیری بودن مساله تروما به نظر می رسد که مقرون به صرفه ترین و آسان ترین راه برای دست یابی به این هدف، سبب شناسی تروما و الگوی آن در هر جامعه است چرا که پی بردن به آنها می تواند ما را در یافتن راهکارهای مناسب جهت رفع و بهبود وضیت یاری نماید.
این مطالعه توصیفی با هدف مشخص کردن الگوی مناطق تروما خیز در سطح شهر تهران طراحی شده است که طی آن پزشکان و دانشجویان سال آخر پزشکی با مراجعه به تمام بیمارستان های شهر تهران، اطلاعات مصدومان بستری را در فرم های از پیش طراحی شده وارد کردند. طول مدت مطالعه بر حسب تعیین حجم نمونه 41 روز بوده که به طور تصادفی در ماه های مختلف سال تعیین شده بود.
تعداد کل افراد مطالعه شده 5051 مورد بود که بیماران به مسمومیت دارویی از مطالعه حذف شدند و تعداد 4189 مورد شرایط ورود به مطالعه را دارا بودند. میانه سن بیماران 25 سال بوده و 78 درصد از کل بیماران را مردان تشکیل می دهند. شایع ترین مکانیسم حادثه، تصادف وسایل نقلیه بوده و به دنبال آن سقوط، بریدگی و مسمویت قرار دارد. شایع ترین مناطق حادثه خیز به طور کلی به ترتیب مناطق 4، 20، 12 و 15 شهرداری و از نظر مناطق رخداد حوادث ترافیکی، شایع ترین مناطق به ترتیب مناطق 4، 20، 12 و 6 بود. حدود 27 درصد از بیماران نیز از خارج از شهر به مراکز درمانی تهران منتقل شده بودند.
پیشنهاد می شود که با توجه به نقاط داغ تروما در سطح شهر تهران، امکانات خدمات رسانی بهداشتی و درمانی بهینه در این نقاط تقویت شود