بررسی صحت دوز داده شده به تومورهای مغز به روش دوزیمتری in vivo با آشکارسازی نیمه هادی

هدف از پرتو درمانی، کنترل موضعی تومور همراه با حداقل عوارض جانبی است. بر اساس منحنی پاسخ تومور و بافت نرمال نسبت به دوز جذبی، دوز جذبی باید از صحت بالایی برخوردار باشد. در بسیاری از مراکز، دوزیمتری به روش in vivo با استفاده از دیودها برای بررسی صحت دوز جذبی انجام می شود. طبق گزارش ICRU حداکثر خطای مجاز دوز داده شده از دوز تجویز شده 5% می باشد.
دوز ورودی و خروجی 38 بیمار مبتلا به تومور مغزی تحت درمان با چشمه کبالت 60 به روش SSD بطور همزمان با استفاده از دیود، در یک نوبت اندازه گیری شد. در این پروژه از یک اتاقک یونیزاسیون 0.6 سی سی به منظور کالیبراسیون دیودها و تعیین فاکتورهای تصحیح، فانتوم آب و دو آشکارساز نیمه هادی نوع P- برای اندازه گیری دوز جذبی و تعیین میزان انتقال خروجی (Tex) بیمار استفاده شد. با استفاده از این وسایل، فاکتورهای کالیبراسیون و تصحیح بدست آورده شد، و نمودارهای مربوطه نیز رسم گردید. در تعیین دوز جذبی از فاکتورهای تصحیح SSD (بعلت اینکه SSD در تمام تابش ها برابر 80 سانتیمتر بود)، زاویه تابش و درجه حرارت (بعلت تغییرات کمتر از 1%) صرف نظر گردید.
خطاهای بزرگتر از 5% در دوز ورودی، خروجی و نقطه میانی تشخیص داده شد. بعلاوه، دوز ورودی، خروجی و نقطه میانی اندازه گیری شده با مقادیر محاسبه شده مقایسه گردید اختلاف معنی داری بین آنها دیده نشد (P>0.1). در نتیجه با توجه به عدم اختلاف معنی دار در دوز نقطه میانی، به منظور بررسی دوز داده شده به تومور مغزی، محاسبات از صحت قابل قبولی برخوردار هستند.