بررسی تغییرات الکتروکاردیوگرام در نوزادان سالم رسیده و نارس

چون الکتروکاردیوگرافی در کنار سایر کارهای تشخیصی در بیماری های قلبی مادرزادی کاربرد دارد، تشخیص الگوهای طبیعی الکتروکاردیوگرام در نوزادان، امکان بیماریابی را تسهیل می کند. از طرفی الگوهای الکتروکاردیوگرام نوزادان رسیده و نارس به دلیل تغییرات مراحل مختلف رشد تفاوت هایی دارند.
چون تاکنون مطالعه ای در مورد الکتروکاردیوگرام نوزادان نارس و رسیده در مرکز ما انجام نشده بود بر آن شدیم تا الگوی نوار قلب این نوزادان را با هم مقایسه کرده و تفاوت های آنها را با سایر مراکز دنیا بررسی کنیم.
در سال 1381 از 30 نوزاد رسیده (سن جنینی بالاتر یا مساوی 38 هفته) و 30 نوزاد نارس (سن جنینی کمتر از 38 هفته) که در بیمارستان های وابسته به دانشگاه علوم پزشکی شیراز بدنیا آمده بودند و سن آنها بین 24 تا 96 ساعت بود، الکتروکاردیوگرام کامل (12 اشتقاق) در حالت خوابیده به پشت و نیز در زمانی که نوزاد آرام و هوشیار بود توسط فردی واحد گرفته شد. کلیه نوزادان از نظر وجود بیماری های زمینه ای که ممکن بود در الکتروکاردیوگرام تاثیر بگذارد به طور کامل بررسی شدند. همه الکتروکاردیوگرام ها از نظر سرعت ضربان قلب، محور الکتریکی، ولتاژ و عرض موج های P و R بررسی و مقایسه شدند. مقایسه آماری با نرم افزارSPSS و به روشfisher exact انجام شد.
محور الکتریکی قلب در نوزادان رسیده به سمت راست و در نوزادان نارس به سمت چپ منحرف بود (P<0.05). عرض موج P و موج QRS هر دو در نوزادان رسیده به نسبت نوزادان نارس بیشتر (P<0.05) و ولتاژ موج P در نوزادان نارس بیش از نوزادان رسیده بود (P<0.05). بین ولتاژ موج R در کمپلکس QRS در دو گروه نوزادان رسیده و نارس تفاوت معنی دار بدست نیامد.
الکتروکاردیوگرام نوزادان نارس از نظر محور الکتریکی قلب و ولتاژ موج P با الکتروکاردیوگرام نوزادان رسیده تفاوت دارد.