مهارت حل مساله اجتماعی در دانش آموزان دچار ناتوانی یادگیری

این پژوهش با هدف مقایسه برخی ویژگی های مهارت حل مساله اجتماعی در دانش آموزان دارای ناتوانی یادگیری و دانش آموزان عادی دبستانی شهر تهران انجام شده است.
60 دانش آموز (30 نفر در هر گروه) از پایه های سوم، چهارم و پنجم دبستان شهر تهران بررسی شدند. گروه مبتلا به ناتوانی یادگیری به روش نمونه گیری در دسترس و گروه عادی به روش تصادفی خوشه ایانتخاب و از نظر متغیرهای سن، جنس، پایه تحصیلی و بهره هوشی همتاسازی شدند. داده ها به کمک مصاحبه با آموزگار، پرونده دبستان یا درمانگاه، آزمون ماتریس های پیشرونده ریون کودکان و آزمون موقعیت های مبهم اجتماعی به صورت مصاحبه انفرادی به دست آمد. داده ها به کمک آزمون های آماری t مستقل و خی دو تحلیل شدند.
دو گروه در هدف حل مساله، احساس ناخوشایند نسبت به همسال و ادراک خودکارآمدی در اثبات قدرت و توانمندی با یکدیگر تفاوت آماری معنی دار داشتند.
کودکان دارای ناتوانی یادگیری در موقعیت های حل مساله اجتماعی، هدف های اجتماع گرایانه که مهم ترین آن ها حل مساله می باشد را دنبال نمی کنند و هدف های اجتماعی و ادراک خودکارآمدی آن ها در راستای پاسخ های رفتاری کناره گیری یا پرخاشگری است.