اندازه گیری دارایی های دانشی یک کشور: نظام های دانشی برای توسعه

در کشورهای پیشرو اقتصاد جهانی، تعادل بین دانش و سایر منابع به گونه ای به نفع دانش تغییر یافته است که دانش مهم ترین عامل تعیین کننده استاندارد زندگی – حتی بیشتر از زمین و تجهیزات و نیروی کار – درآمده است.
سند جامع بانک جهانی در مورد ارزیابی دانش ملی تصریح می نماید که: «ارزیابی دانش ابزاری است که به کشورها کمک می کند تا توانایی های خود برای مشارکت در انقلاب دانشی را تحلیل نماید. این ابزار بر جنبه هایی از اقتصاد و جامعه تمرکز می نماید که به صورت مستقیم از دانش و یادگیری بهره می برند». انگیزه اصلی تحقیق حاضر این است که دارایی های دانش ملی را مفهوم سازی می کند و سنجش و ارزیابی آن را میسر سازد تا بدین وسیله به سیاستگذاری ملی و سازمانی کمک نماید. به طور کلی چنین برمی آید که کشورهایی که به لحاظ دارایی های دانشی و سرمایه معنوی غنی هستند از نظر دستیابی به سطوح بالای رشد و توسعه بهتر عمل می کنند. شیوه های سیاستگذاری و پژوهش های تجربی کنونی دارایی های دانش ملی هنوز در مرحله طفولیت خود قرار دارد و اخیرا فراتر از فرضیه ها و ساختارهای اقتصاد کشاورزی و صنعتی شروع به تکامل نموده است. پیش بینی می شود که فرآیند شکل دهی چارچوب ها و مدل های سنجش معتبر همچنین زمینه های شکل گیری درک نظری و مفهومی و همه جانبه را درباره اقتصاد دانش به وجود خواهد آورد. تحقیق حاضر ابتدا پژوهش های تجربی در چارچوب های سیاستگذاری ملی و مدل های سنجش مورد استفاده سازمان های توسعه ای را مرور می کند. سپس براساس آنها مدل ها، چارچوب ها و روش شناسی های خاص سنجش تدوین می گردد تا ظرفیت سازی برای بخش دولتی در مورد سنجش و مدیریت دارایی های دانشی را تسهیل نماید. افق پیش روی تحقیق و توسعه برای ارتقای مدل های سنجش موجود دارایی های دانشی نیز ارائه شده است. علاوه بر آن، پیشنهادهایی برای تحقیق و توسعه نظریه های آتی ارائه شده است که به ارائه مدل های سنجش و مدیریت دانش بهتر می انجامد.